Ustalanie przez KRRiT wysokości opłaty koncesyjnej niekonstytucyjne

Przeczytaj także: Rynek telewizyjny w 2009 r.

Istotne jest przy tym, że utrata mocy wyżej przytoczonych przepisów została odroczona przez TK o 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (termin ten upływa z dniem 3 sierpnia 2012 r.). TK uzasadnił rozstrzygnięcie w tym zakresie w ten sposób, że zdaniem TK natychmiastowe wyeliminowanie ww. przepisów uniemożliwiłoby funkcjonowanie procedury odpłatnego koncesjonowania rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych przez nadawców niepublicznych, która to procedura co do zasady nie jest kwestionowana.

Tym samym TK znacznie ograniczył skutek wyroku odnośnie koncesji udzielonych przed utratą mocy obowiązującej przez niekonstytucyjne przepisy. W uzasadnieniu wyroku TK wskazał co prawda, że nie wypowiada się co do wniosku Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, aby pobrane dotychczas opłaty koncesyjne na podstawie orzeczenia TK nie podlegały zwrotowi, pozostawiając tę kwestię sądom. Odroczenie przez TK utraty mocy obowiązującej niekonstytucyjnych przepisów oznacza jednak utrzymanie ich aż do teraz w porządku prawnym. Dochodzenie ewentualnych roszczeń przez podmioty, którym udzielono odpłatnych koncesji na podstawie niekonstytucyjnych przepisów w dotychczasowym stanie prawnym, może być więc utrudnione. Nie można jednak z pewnością z góry wykluczać dochodzenia roszczeń związanych z powyższym, bądź co bądź, legislacyjnym bezprawiem i warto poszukiwać różnych rozwiązań w tym zakresie.

Podsumowując, w następstwie wyroku wydanego przez TK, począwszy od dnia 4 sierpnia 2012 r. utracą moc obowiązującą przepisy pozwalające określać wysokość opłaty za koncesję na rozpowszechnianie programów radiowych lub telewizyjnych w drodze rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Chociaż TK stwierdził niekonstytucyjność powyższych przepisów już dnia 19 lipca 2011 r., jednocześnie odroczył utratę mocy obowiązującej przez te przepisy aż do teraz. To odroczenie utraty mocy było równoznaczne z utrzymaniem omawianych przepisów w porządku prawnym pomimo ich niekonstytucyjności, aż do upływu terminu odroczenia. Możliwość powoływania się na niekonstytucyjność omawianych regulacji odnośnie koncesji, które zostały udzielone przed utratą mocy przez te przepisy, np. celem dochodzenia roszczeń dotyczących uiszczonych opłat koncesyjnych, została więc znacznie ograniczona.