Europejski Nakaz Zapłaty

Przeczytaj także: Egzekucja długów: jak uzyskać europejski nakaz zapłaty?

Europejski Nakaz Zapłaty

Postępowanie w sprawie Europejskiego Nakazu Zapłaty ustanowione zostało przez Parlament Europejski i Radę UE rozporządzeniem nr 1896/2006. Głównym celem wprowadzenia ENZ było przyspieszenie i uproszczenie odzyskiwania bezspornych należności pieniężnych oraz zmniejszenie kosztów całej procedury. Po 6 latach funkcjonowania tej regulacji można powiedzieć, że w większej mierze zamiary te powiodły się. Przepisy unijne posiadają jeszcze wiele niedoskonałości a krajowe nie zawsze mają właściwe regulacje, jednak z pewnością procedura jest stosunkowo prosta i dostępna dla każdego. Jest to dodatkowy i fakultatywny środek dla wierzyciela, który zachowuje możliwość skorzystania z postępowania przewidzianego w prawie krajowym.

Jakich spraw dotyczy?

ENZ może być wydany we wszystkich transgranicznych sprawach cywilnych i handlowych, w tym dochodzonych ze stosunku pracy, za wyjątkiem:

• spraw skarbowych, celnych lub administracyjnych;
• roszczeń przeciwko państwu;
• spraw dotyczących praw majątkowych wynikających ze stosunków małżeńskich, testamentów i dziedziczenia;
• upadłości, likwidacji, układów związanych z niewypłacalnością spółek;
• zabezpieczenia społecznego;
• roszczeń wynikających z zobowiązań pozaumownych, chyba że są one przedmiotem umowy między stronami lub nastąpiło uznanie długu, lub dotyczą długów oznaczonych wynikających ze współwłasności mienia.

Główne założenie: prostsza procedura

Pozew sporządza się na gotowym druku „Pozew o wydanie europejskiego nakazu zapłaty” (formularz A), który można pobrać ze strony internetowej. Sprawy te należą do właściwości sądów rejonowych i okręgowych. Pozew musi zawierać:

• oznaczenie stron;
• kwotę dochodzonego roszczenia wraz z odsetkami;
• uzasadnienie roszczenia;
• opis dowodów (dowodów nie trzeba dołączać do pozwu, wystarczy opisanie tych dowodów tzn. wskazanie rodzaju i daty powstania);
• okoliczności uzasadniające właściwość sądu (w przypadku umów lub roszczeń wynikających z umowy – przez sąd miejsca, gdzie zobowiązanie zostało wykonane albo miało być wykonane);
• uzasadnienie transgranicznego charakteru sprawy (czyli takiej, w której co najmniej jedna ze stron ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie sądu rozpoznającego sprawę).

Sąd rozpatrujący sprawę bada czy są spełnione wymogi formalne pozwu i czy jest on uzasadniony. Postępowanie odbywa się na posiedzeniu niejawnym, czyli bez obecności stron.

W nakazie tym sąd wskazuje pozwanemu, że w określonym terminie ma zapłacić powodowi określoną kwotę pieniężną lub wnieść sprzeciw jeżeli nie uznaje roszczenia. Jeżeli pozwany zdecyduje się na wniesienie sprzeciwu, europejski nakaz zapłaty traci moc i sąd rozpozna wówczas sprawę we właściwym trybie.

Jeśli sprzeciw nie zostanie wniesiony, to sąd stwierdza wykonalność europejskiego nakazu. Wierzyciel ma wówczas możliwość prowadzenia egzekucji na terenie Unii Europejskiej bez potrzeby stwierdzania wykonalności nakazu w innych państwach członkowskich. Wystarczy, że kopia ENZ wraz z tłumaczeniem trafi do odpowiednich organów egzekucyjnych w państwie członkowskim, w którym nakaz ma być wykonany.