Wyrok TK w sprawie zgodności prawa UE z Konstytucją RP

Przeczytaj także: Jak prawo unijne zmienia polskie przepisy?

W przedmiotowej sprawie Anna S. (dalej „Skarżąca”) wniosła do TK skargę konstytucyjną dotyczącą zbadania zgodności z Konstytucją RP m.in. art. 41 Rozporządzenia. Tytułem wyjaśnienia należy dodać, że przeciwko Skarżącej w 2004 r. zapadło postanowienie Sądu Apelacyjnego w Brukseli zasądzające od Skarżącej kwotę 12.500 Euro. W 2006 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie stwierdził wykonalność tego postanowienia na terytorium Polski. Skarżąca wniosła zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego, jednak zostało ono oddalone przez Sąd Apelacyjny w Warszawie. Następnie, Skarżącą wniosła skargę konstytucyjną, w której stwierdziła m.in., że ww. przepis Rozporządzenia (zakładający wyłączenie udziału dłużnika przed sądem pierwszej instancji w postępowaniu o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu państwa członkowskiego Unii Europejskiej) narusza konstytucyjne prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy.

Po rozpoznaniu skargi konstytucyjnej Skarżącej, TK w pierwszej kolejności wskazał, że procedura sądowa jest sprawiedliwa i wypełnia tym samym gwarancje konstytucyjne związane z prawem do sądu, jeśli zapewnia stronom uprawnienia procesowe adekwatne do przedmiotu prowadzonego postępowania. Wobec tego, zdaniem TK, nie można żądać, aby wszystkie postępowania sądowe opierały się na jednolitej procedurze.

Ponadto, TK zauważył, że postępowanie o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sądu państwa członkowskiego jest postępowaniem pochodnym wobec wcześniejszego postępowania, które zakończyło się wydaniem tego orzeczenia. Jest to niezmiernie istotne, gdyż domniemywa się, że postępowanie toczące się przed sądem innego państwa członkowskiego realizowało konstytucyjne prawo obywatela do sądu oraz do sprawiedliwego i jawnego rozpoznania jego sprawy.

Jednocześnie, w uzasadnieniu Wyroku TK przytoczył przykłady postępowania ex parte, tj. bez udziału drugiej strony, znane polskiemu Kodeksowi postępowania cywilnego, takie jak: postępowanie nakazowe, postępowanie upominawcze, postępowanie zabezpieczające oraz postępowanie o nadanie klauzuli wykonalności. TK wskazał przy tym, że wyłączenie udziału pozwanych (dłużników) w pierwszej fazie opisanych powyżej postępowań nie było jak dotąd kwestionowane przed TK.

Wskazując na powyższe argumenty, TK stwierdził, że art. 41 zdanie drugie Rozporządzenia jest zgodny z Konstytucją RP.