Umowy terminowe do końca roku bez ograniczeń

Przeczytaj także: Maksymalny okres umów na czas określony

Bez limitu ilościowego tylko do końca roku

Na podstawie art. 13 ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców, zwanej ustawą antykryzysową, pracodawca posiadający status przedsiębiorcy może zatrudniać tego samego pracownika na podstawie nieograniczonej ilości umów na czas określony. Może ich być nawet kilkanaście, z tym zastrzeżeniem, że łącznie czas zatrudnienia na ich podstawie nie przekroczy 24 miesięcy, chyba że pomiędzy poszczególnymi umowami wystąpi co najmniej 3-miesięczna przerwa, przerywająca bieg dwuletniego terminu.

Taka swoboda co do ilości zawieranych umów terminowych jest możliwa dzięki zawieszeniu na czas obowiązywania ustawy antykryzysowej (tj. od 22.08.2009 r. do 31.12.2011 r.) art. 25¹ Kodeksu pracy. Przewiduje on przekształcenie z mocy prawa trzeciej z kolei umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony, jeżeli pomiędzy umowami nie wystąpiła co najmniej miesięczna przerwa. Z dniem 1 stycznia 2012 r. ten czasowo zawieszony przepis wraca do stosowania. Ustawa antykryzysowa nie określiła jednak zasad, na jakich powinno to nastąpić. W szczególności nie rozstrzygnięto, w jaki sposób do limitu trzech umów, o których mowa w art. 25¹ K.p., należy wliczać umowy na czas określony, które będą trwały w dniu 1 stycznia 2012 r.

Pierwsza czy kolejna umowa na czas określony?

Wiele umów na czas określony zawartych w trakcie lub przed wejściem w życie ustawy antykryzysowej będzie trwało w dniu 1 stycznia 2012 r. Pracodawcy staną wówczas przed pytaniem, jak traktować taką umowę dla potrzeb art. 25¹ K.p. Czy należy uznać ją za kolejną z rzędu, czy też jako pierwszą, bez względu na to, jaki miałaby "numer" biorąc pod uwagę poprzednio zawarte umowy? A może pierwszą będzie dopiero umowa na czas określony zawarta w dniu 1 stycznia 2012 r. lub po tej dacie? Wybór pierwszej opcji jest zdecydowanie mniej korzystny dla pracodawcy, oznaczałby bowiem w praktyce, że znaczna część umów na czas określony, tj. tych, które miałyby "numer 3", przekształciłaby się automatycznie w umowy na czas nieokreślony. Z kolei przyjęcie opcji "odliczania od nowa" nie do końca odpowiadałoby regulacji ustawy antykryzysowej przyjętej odnośnie długoterminowych umów na czas określony, które zostały zawarte przed wejściem w życie ustawy antykryzysowej i ich termin końcowy przypada po jej upływie. Do takich umów nie jest stosowany dwuletni limit przewidziany w art. 13 wspomnianej ustawy. Dlatego może pojawić się wątpliwość, czy nie należy ich traktować zgodnie z regulacją art. 25¹ K.p. nawet w czasie obowiązywania ustawy antykryzysowej.

W powyższych kwestiach, nierozstrzygniętych w ustawie antykryzysowej, wypowiedział się Główny Inspektorat Pracy oraz Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Według opinii tych urzędów, co do zasady, umowy na czas określony trwające w dniu 1 stycznia 2012 r. powinny być traktowane jako pierwsze dla potrzeb art. 251 K.p., z wyjątkiem niektórych umów długoterminowych.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)
• Ustawa z dnia 1.07.2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. nr 125, poz. 1035 ze zm.)

Wydawnictwo Podatkowe GOFIN – wydawca czasopism, Gazety Podatkowej i serwisów internetowych dostarczających specjalistycznej wiedzy z zakresu podatków, rachunkowości, ubezpieczeń i prawa pracy.