Sposoby zniesienia współwłasności

Przeczytaj także: Małżeńska umowa majątkowa a odpowiedzialność za długi

Do cech charakterystycznych współwłasności należy zaliczyć jedność przedmiotu współwłasności, wielość podmiotów, którym dane prawo przysługuje oraz niepodzielność wspólnego prawa. Oznacza to, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie tylko do jej części.

W polskim prawie współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych (i taką regulują przepisy Kodeksu cywilnego) albo współwłasnością łączną, która może powstać tylko z określonych stosunków prawnych na podstawie przepisów regulujących te stosunki.

Cechą charakterystyczną współwłasności łącznej jest jej bezudziałowy charakter i dlatego współwłaściciel nie może rozporządzać swoim prawem dopóki trwa współwłasność łączna. Przykładem współwłasności łącznej jest ustawowa wspólność małżeńska. Natomiast, w przeciwieństwie do współwłasności łącznej - współwłasność ułamkowa, której poświęcona zostanie poniższa publikacja, polega na tym, że udział każdego współwłaściciela we wspólnym prawie jest określony kwotowo ułamkiem. Jeśli zaś nie zostało określone, jaki udział (ułamek) przypada poszczególnym współwłaścicielom, domniemywa się, że ich udziały są równe.

Warto przy tym dodać, co jest bardzo istotne dla potencjalnych współwłaścicieli, że każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Jeżeli więc przykładowo kupimy razem z osobą X samochód i nie określimy w jakich udziałach jesteśmy jego współwłaścicielami, to przysługuje nam 50% udziałów w prawie własności samochodu. Jeżeli będziemy chcieli zbyć nasze 50% udziałów w samochodzie, to możemy to zrobić bez zgody osoby X.

Do rozporządzania rzeczą wspólną (czyli przykładowym samochodem) oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu (np. wydzierżawienie), potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. Jeżeli zaś nie możemy uzyskać zgody wszystkich współwłaścicieli do rozporządzenia rzeczą wspólną, to współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Gdy nie możemy dojść do porozumienia z pozostałymi współwłaścicielami co do przedmiotu współwłasności i nie mamy możliwości żądania rozstrzygnięcia przez sąd, jedynym wyjściem może okazać się zniesienie współwłasności.

Zniesienie współwłasności polega na likwidacji stosunku prawnego, jaki łączy współwłaścicieli. Z żądaniem zniesienia współwłasności może wystąpić każdy ze współwłaścicieli, dlatego jest ono możliwe w sytuacji, kiedy nie możemy dojść do porozumienia z pozostałymi współwłaścicielami. Przed wystąpieniem z takim roszczeniem, powinniśmy jednak upewnić się, czy nie wyłączyliśmy takiej możliwości wcześniej w drodze umowy z pozostałymi współwłaścicielami, gdyż uprawnienie to może zostać wyłączone na czas nie dłuższy niż 5 lat, z możliwością przedłużenia na kolejne pięcioletnie okresy. Istotne jest jednak, że roszczenie o zniesienie współwłasności nie ulega przedawnieniu i może zostać podniesione przez uprawnionego w każdym czasie.