Zawarcie umowy przez telefon

Przeczytaj także: Umowa cywilnoprawna: jak ją napisać?

Decyduje treść rozmowy

Niektóre firmy próbują w nieuczciwy sposób wykorzystywać możliwość zawarcia umowy podczas rozmowy telefonicznej. Bardzo często zdarza się, że rozmowa jest całkowicie odmiennie interpretowana przez obie strony. Jedna z nich twierdzi, że podczas niej zaprezentowała wszystkie istotne elementy składające się na treść umowy i złożyła ofertę jej zawarcia, która to oferta została zaakceptowana. Druga strona uznaje natomiast rozmowę jedynie jako wstępną propozycję zawarcia umowy, która miała zostać rozważona po przesłaniu warunków umowy na piśmie.

Gdyby doszło do sporu sądowego o zapłatę wynagrodzenia z umowy zawartej przez telefon, to w trudniejszej sytuacji będzie ta strona, która twierdzi, że do zawarcia umowy doszło. Z art. 6 Kodeksu cywilnego wynika bowiem, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Jeśli konsultant tak przeprowadził rozmowę, że z jednej strony przedstawił niezbędne elementy umowy, a z drugiej - uzyskał potwierdzenie od rozmówcy, że warunki te akceptuje, to należy przyjąć, że doszło do zawarcia umowy. Jeżeli jednak rozmówca poinformował konsultanta, że oczekuje przesłania warunków umowy na piśmie i wtedy podejmie decyzję, to o zawarciu umowy przez telefon nie może być mowy.

Umowy na próbę

Niekiedy podczas rozmowy telefonicznej padają słowa "proszę zgodzić się na próbę, jeśli produkt nie spełni oczekiwań, można będzie zrezygnować".

Umowa sprzedaży na próbę jest uregulowana w art. 592 K.c. Z przepisu tego wynika, że sprzedaż na próbę albo z zastrzeżeniem zbadania rzeczy przez kupującego poczytuje się w razie wątpliwości za zawartą pod warunkiem, że kupujący uzna przedmiot sprzedaży za dobry. Dopóki kupujący nie uzna przedmiotu za dobry, nie ma obowiązku za niego płacić. W braku oznaczenia w umowie terminu próby lub zbadania rzeczy sprzedawca może wyznaczyć kupującemu odpowiedni termin. Jeżeli kupujący rzecz odebrał i nie złożył oświadczenia przed upływem umówionego przez strony lub wyznaczonego przez sprzedawcę terminu, uważa się, że uznał przedmiot sprzedaży za dobry.

W umowach na próbę istotne jest zatem pilnowanie przez kupującego terminu do złożenia sprzedającemu oświadczenia o uznaniu przedmiotu za dobry lub za nieodpowiadający oczekiwaniom. Milczenie kupującego zostanie potraktowane jako uznanie przedmiotu za dobry i tym samym związanie kupującego zawartą umową sprzedaży pociągnie za sobą konieczność zapłaty za towar. Warto już podczas rozmowy telefonicznej ustalić, jaki jest okres próby. Jeśli nie został on wskazany w umowie, to kupujący może czekać, aż zostanie on wyznaczony przez sprzedającego. Sprzedający musi oczywiście w takim przypadku poinformować kupującego o tym terminie - nie wystarczy zamieszczenie informacji np. na stronie internetowej.

Należy też pamiętać o tym, że wysłanie pisma z rezygnacją z umowy na próbę pocztą w ostatnim dniu terminu najczęściej nie wystarczy, aby "zmieścić się" w terminie. Zgodnie bowiem z art. 61 K.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Przy wysyłaniu oświadczenia mailem lub faksem druga strona ma możliwość zapoznania się z jego treścią w zasadzie od razu. W każdym przypadku należy sprawdzić, czy w umowie nie wskazano sposobu, w jaki oświadczenie powinno być złożone.