Przepisy prawne: najważniejsze zmiany VIII 2011

Przeczytaj także: Przekształcenie użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności w podatku VAT

KODEKS WYBORCZY

Dnia 1 sierpnia 2011 r. weszła w życie nowa ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2011 r. Nr 21, poz. 112 z późn. zm.), którą:

• uregulowano w jednym akcie normatywnym całe, dotychczas rozproszone w kilku aktach prawnych, prawo wyborcze;
• podzielono Polskę na 100 jednomandatowych okręgów wyborczych do Senatu;
• przyznano wyborcy przebywającemu poza granicami Polski możliwość głosowania korespondencyjnego;
• wprowadzono możliwość dwudniowego głosowania w wyborach samorządowych i do Parlamentu Europejskiego.

PRZEKSZTAŁCENIE UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO

Dnia 26 stycznia 2010 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok w sprawie zgodności z Konstytucją niektórych przepisów ustawy o przekształcaniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności (sprawa K 9/08), zgodnie z którym:

• dnia 9 sierpnia 2011 r. utraciły moc obowiązującą, uznane za niezgodne z Konstytucją przepisy art. 4 ust. 8 i 9 ustawy o przekształcaniu prawa użytkowania wieczystego
  w prawo własności (Dz. U. z 2005 r. Nr 175, poz. 1459 ze zm.) w zakresie, w jakim wskazują, że udzielenie bonifikaty od opłaty jest obowiązkiem organu jednostki samorządu terytorialnego właściwego do wydania decyzji przekształceniowej;
• od dnia 9 sierpnia 2011 r. organy jednostek samorządu terytorialnego nie będą zobligowane do udzielania bonifikat od opłat z tytułu przekształcania prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, przewidzianych dotychczas w art. 4 ust. 8 i 9 ww. ustawy, co jest konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

NIEDOZWOLONE POSTANOWIENIA UMOWNE - USŁUGI EDUKACYJNE

Dnia 30 maja 2011 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydał decyzję dotyczącą stosowania niedozwolonych postanowień umownych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność szkoleniową (decyzja nr RKR-17/2011), którą:

• wskazano, że postanowienie o treści: „uczeń ma prawo do rozwiązania umowy poprzez złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu ww. rozwiązanie umowy wiąże się z poniesieniem kary w wysokości 60% kosztów związanych z kursem, w którym uczeń brałby udział, gdyby umowa nie została rozwiązana” narusza interesy konsumentów i jest tożsame z postanowieniem wpisanym do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone pod pozycją 1344;
• wskazano, że postanowienie umowne o treści: „szkoła może rozwiązać umowę przez złożenie uczniowi oświadczenia o wypowiedzeniu na piśmie w przypadku zachowań ucznia, które będą utrudniać lub uniemożliwiać prawidłowe prowadzenie zajęć szkolnych. W tym przypadku uczeń będzie zobowiązany do zapłaty kary w wysokości, o której mowa w § 5 ust. 3” również narusza zbiorowe interesy konsumentów i jest tożsame z postanowieniami wpisanym do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone pod pozycją 1344, 774 oraz 961.

ORZECZNICTWO ETS

Dnia 12 kwietnia 2011 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „ETS”) wydał wyrok dotyczący skutków orzeczeń wydawanych przez sądy krajowe w sprawach wspólnotowych znaków towarowych (sprawa C-235/09). ETS we wskazanym wyroku stwierdził, że zakaz kontynuowania działań naruszających prawa do znaku towarowego orzeczony przez sąd krajowy rozciąga się, co do zasady, na cały obszar Unii Europejskiej, a nie tylko na obszar państwa, na terenie którego znajduje się sąd krajowy wydający wyrok.

Dnia 12 lipca 2011 r. ETS wydał wyrok, w którym szczegółowo określił na czym polega odpowiedzialność operatorów rynku elektronicznego w Internecie (czyli dostawców usług internetowych np. właścicieli platform aukcyjnych) za naruszenie praw do znaków towarowych, popełniane przez użytkowników (sprawa C-324/09).

ETS stwierdził, że właściciel znaku towarowego jest uprawniony zakazać operatorowi rynku elektronicznego online prowadzenia bez jego zgody reklamy oznaczonych tym znakiem towarów, jeżeli taka reklama nie pozwala lub utrudnia dostatecznie uważnemu internaucie zorientowanie się, czy owe towary pochodzą od właściciela znaku lub podmiotu powiązanego z nim gospodarczo, czy też przeciwnie, od osoby trzeciej.