Zastaw i zastaw rejestrowy jako zabezpieczenie wierzytelności

Przeczytaj także: Zastaw a zastaw rejestrowy

Specjalnym rodzajem zastawu jest zastaw rejestrowy, uregulowany w ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r., Nr 67, poz. 569 z późn. zm., dalej „ustawa o zastawie rejestrowym”). Podstawową różnicę między zastawem a zastawem rejestrowym jest umożliwienie zastawcy podpisującemu umowę zastawu rejestrowego pozostawienie w jego posiadaniu rzeczy objętej zastawem.

Rzecz będąca przedmiotem zastawu rejestrowego, może być również pozostawiona w posiadaniu osoby trzeciej wskazanej w umowie o ustanowienie zastawu rejestrowego, jeżeli wyraziła ona na to zgodę. Zastawca może zatem korzystać z przedmiotu zastawu rejestrowego i może również czerpać z niego pożytki. Kolejną różnicą przy zastawie rejestrowym w porównaniu do zastawu jest obowiązek wpisu zastawu do rejestru zastawów, prowadzonego przez wydziały gospodarcze rejestru zastawów niektórych sądów rejonowych. Umowa ustanawiająca zastaw rejestrowy (tzw. umowa zastawnicza), musi mieć formę pisemną pod rygorem nieważności. Co więcej, zastawem rejestrowym, w odróżnieniu od zastawu uregulowanego w Kodeksie cywilnym, można zabezpieczyć jedynie wierzytelności pieniężne. Z instytucji zastawu rejestrowego mogą korzystać obecnie wszystkie podmioty. Jest to ważna zmiana, gdyż do dnia 11 stycznia 2009 r. ustawa o zastawie rejestrowym określała zamknięty katalog podmiotów, na rzecz których zastaw rejestrowy mógł zostać ustanowiony.

Dodać należy, że ustawa o zastawie rejestrowym precyzyjnie wskazuje katalog przedmiotów, które nie mogą być przedmiotem zastawu rejestrowego (np. prawa mogące być przedmiotem hipoteki) oraz rzeczy, na których w szczególności można ustanowić zastaw rejestrowy. Do tych ostatnich należy m. in. zbiór rzeczy ruchomych lub praw, stanowiący całość gospodarczą (np. przedsiębiorstwo). Dodatkowo, zastaw rejestrowy może być ustanowiony również na rzeczy, które zastawca nabędzie dopiero w przyszłości. W tym przypadku, obciążenie zastawem rejestrowym takiego przedmiotu zastawu stanie się skuteczne dopiero z chwilą jego nabycia przez zastawcę.

Zastaw rejestrowy, co do zasady, wygasa z chwilą zaspokojenia wierzyciela albo z upływem 20 lat od chwili wpisu do rejestru zastawów. W przypadku niewykonania zobowiązania, wierzytelność zabezpieczona zastawem rejestrowym podlega zaspokojeniu z przedmiotu tego zastawu z pierwszeństwem przed innymi wierzytelnościami, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zaspokojenie zastawnika z przedmiotu zastawu rejestrowego następuje zaś, co do zasady, w drodze sądowego postępowaniu egzekucyjnego. W określonych przypadkach enumeratywnie wskazanych w ustawie o zastawie rejestrowym, umowa zastawnicza może jednak przewidywać, że zaspokojenie zastawnika następuje przez przejęcie przez niego na własność przedmiotu zastawu rejestrowego.

Podsumowując, rzeczowe sposoby zabezpieczenia wierzytelności w postaci zastawu i zastawu rejestrowego są pewnym i bezpiecznym sposobem zabezpieczenia wierzytelności. Są one korzystne dla wierzycieli szczególnie w tych przypadkach, kiedy nie posiadają oni kompletnej wiedzy co do składu majątku dłużnika. Ustanawiając zastaw lub zastaw rejestrowy, wierzyciel uzyskuje bowiem pewniejsze zabezpieczenie przysługującej mu wierzytelności na określonej rzeczy.