Butle gazowe jako znak towarowy

Przeczytaj także: Prawo patentowe Unii Europejskiej czekają rewolucyjne zmiany

TSUE przypomniał, że na mocy art. 7 ust. 2 właściciel znaku towarowego pomimo wprowadzenia do obrotu towarów opatrzonych tym znakiem towarowym może sprzeciwić się ich późniejszej sprzedaży, jeżeli ma prawnie uzasadnione powody do takiego sprzeciwu, a w szczególności gdy stan towarów zmienił się lub pogorszył po wprowadzeniu ich do obrotu. Taki uzasadniony powód istnieje także wówczas, gdy używanie oznaczenia identycznego ze znakiem towarowym lub do niego podobnego przez osobę trzecią może istotnie naruszać renomę tego znaku lub gdy używanie to odbywa się w ten sposób, iż sprawia wrażenie, ze między właścicielem znaku towarowego a tą osobą trzecią istnieją powiązania gospodarcze, a w szczególności, że ta osoba trzecia należy do sieci dystrybucji właściciela lub że te dwie osoby łączą szczególne stosunki.

Oznakowanie butli kompozytowych i warunki ich wymiany nie mogą zatem prowadzić do tego, by przeciętny konsument, w normalnym zakresie poinformowany i w rozsądnym zakresie uważny i ostrożny, uznał, że między dwoma przedsiębiorstwami rozpatrywanymi w sprawie przed sądem krajowym istnieje powiązanie lub, że gaz, który służył napełnieniu tych butli, pochodzi od uprawnionego do trójwymiarowego znaku towarowego. W celu dokonania oceny, czy takie mylne wrażenie jest wykluczone, należy wziąć pod uwagę praktykę panującą w tym sektorze, a w szczególności to, czy konsumenci są przyzwyczajeni, że butle gazowe są napełniane przez innych dystrybutorów.

W odniesieniu do okoliczności, ze butle kompozytowe opatrzone znakami towarowymi, słownym i graficznym, tworzonymi przez nazwę i logo uprawnionego, które pozostają w praktyce widoczne pomimo oznakowania umieszczonego na tych butlach przez konkurenta, TSUE wskazał, że okoliczność ta stanowi istotny element, gdyż wydaje się ona wykluczać, by wspomniane oznakowanie zmieniało stan butli poprzez zamaskowanie ich pochodzenia.