Wypowiedzenie zmieniające nie zawsze potrzebne
2011-03-16 12:48
Przeczytaj także: Zmiana warunków pracy i płacy
Czasowe powierzenie innej pracyPracodawca może przede wszystkim skorzystać z instytucji czasowego powierzenia pracownikowi innej pracy (art. 42 §4 Kodeksu pracy).
Czasowe powierzenie innej pracy jest jednostronną decyzją pracodawcy i ma formę polecenia służbowego w rozumieniu przepisu art. 100 Kodeksu pracy. Takie polecenie służbowe nie musi być dokonane na piśmie. Nie musi też zawierać uzasadnienia powziętej decyzji. Co więcej, jeżeli w zakładzie pracy działa organizacja związkowa, zamiar powierzenia pracownikowi innej pracy nie wymaga konsultacji z taką organizacją.
Pracodawca musi jednak spełnić kilka warunków, aby przeniesienie do innej pracy było zgodne z prawem.
Po pierwsze, czasowa zmiana pracy musi wynikać z uzasadnionych potrzeb pracodawcy. To pracodawca dokonuje oceny, czy ewentualne czasowe powierzenie innej pracy jest zasadne. Co może za tym przemawiać? Między innymi braki kadrowe w jednym z działów spowodowane absencjami chorobowymi jego pracowników, wprowadzenie nowych rozwiązań technologicznych lub organizacyjnych wymagających skierowania do ich wykonywania doświadczonych pracowników, wdrażanie nowego projektu wymagającego współpracy pomiędzy różnymi działami pracodawcy, a także nagły wzrost sprzedaży lub produkcji wymagający oddelegowania do jego obsługi pracowników innego działu. Nie będzie natomiast uzasadnione czasowe przesunięcie pracownika do innej pracy z przyczyn dotyczących wyłącznie tego pracownika.
Po drugie, czasowe powierzenie innej pracy nie może powodować obniżenia wynagrodzenia pracownika. Ponadto powierzona praca musi odpowiadać kwalifikacjom pracownika. Przez kwalifikacje należy rozumieć nie tylko przygotowanie zawodowe pracownika (wykształcenie, doświadczenie i umiejętności) ale również jego właściwości psychofizyczne, predyspozycje psychiczne oraz zdolności do wykonywania określonych czynności z punktu widzenia zdrowia fizycznego i braku przeciwwskazań do wykonywania określonej pracy.
W końcu, powierzenie innej pracy nie może trwać dłużej aniżeli 3 miesiące w roku kalendarzowym. Każde dłuższe przeniesienie wymaga, co do zasady, albo wypowiedzenia zmieniającego, albo porozumienia stron w tym przedmiocie.
Powierzenie innej pracy na czas przestoju
Szczególną sytuacją, w której pracodawca może powierzyć pracownikowi inną pracę jest przestój (art. 81 Kodeksu pracy). Również w tym wypadku pracodawca może, na podstawie jednostronnej decyzji, przenieść pracownika do innej pracy.
Istotną różnicą pomiędzy czasowym powierzeniem innej pracy na podstawie przepisu art. 42 §4 Kodeksu pracy a powierzeniem innej pracy na czas przestoju jest to, że w tym drugim przypadku przesunięcie do innej pracy nie jest ograniczone żadnym kalendarzowym terminem. Innymi słowy, nawet jeżeli przestój trwa dłużej niż 3 miesiące w danym roku kalendarzowym to pracodawca może przenieść pracownika na cały czas jego trwania. Co więcej, powierzenie innej pracy na czas przestoju może skutkować obniżeniem wynagrodzenia pracownika, przy czym wynagrodzenie musi wynosić minimum wynikające z osobistego zaszeregowania pracownika określonego stawką godzinową lub miesięczną, a w razie braku takiego składnika – 60% wynagrodzenia, i nie mniej niż minimalne wynagrodzenie za pracę określone na podstawie odrębnych przepisów. Przeniesienie musi nastąpić do innej odpowiedniej pracy – pracy o zbliżonym charakterze do tej określonej w umowie o pracę, zgodnej z kwalifikacjami i uprawnieniami pracownika.
Przy spełnieniu powyższych warunków czasowe powierzenie innej pracy jest rozwiązaniem bardzo atrakcyjnym dla pracodawcy. Przede wszystkim dlatego, że pracodawca ma możliwość elastycznego i sprawnego dostosowania zapotrzebowania kadrowego w nadzwyczajnych sytuacjach, bez konieczności podejmowania formalnych kroków, jakimi są wypowiedzenie warunków pracy i płacy lub zawarcie z pracownikiem porozumienia o zmianie umowy o pracę. Ważne jest również to, że pracownik nie może się odwołać od takiego polecenia przeniesienia do innej pracy do sądu pracy.
oprac. : Marta Walędziak-Skowrońska / LexCare