Licencja wyłączna mocna

Przeczytaj także: Ustawa o prawach autorskich poprawiona

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych reguluje kwestie umów licencyjnych. Licencja jest to umowa cywilnoprawna, która określa warunki korzystania z utworu jako dobra, które podlega ochronie prawnej. W doktrynie rozróżnia się umowy licencyjne niewyłączne oraz umowy licencyjne wyłączne. Te ostatnie dzielą się na tzw. mocne, czyli takie których twórca zobowiązuje się do nieudzielania dalszych upoważnień licencyjnych oraz do niekorzystania z utworu we własnym zakresie. Przy takich umowach twórca będzie musiał uzyskać zgodę licencjobiorcy na umieszczenie zdjęć własnego autorstwa w portfolio. Drugim rodzajem umów wyłącznych są tzw. umowy słabe. Ich twórca nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób, a prawo do korzystania z utworu na własny użytek pozostaje przy twórcy. W tym wypadku używa on, na swoich wizytówkach, zaprojektowane przez siebie logo równocześnie z licencjobiorcą.

Licencje mocne

Ten typ umów licencyjnych wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. Uprawnia on wyłącznie licencjobiorcę do korzystania z utworu w określony sposób, poprzez wyraźne wskazanie w umowie pól eksploatacji. Jest to szczególnie ważna kwestia, gdyż reguluje zakres praw przyszłego licencjobiorcy. W umowie nie można określić, że dotyczy ona wszystkich pól eksploatacji. Wskazanie musi być konkretne. Przykładowo prawo do zwielokrotniania czy rozpowszechniania utworu w Internecie. Ważne jest by upewnić się przed sporządzeniem licencji wyłącznej, że wcześniej nie powstała licencja niewyłączna. W przeciwnym wypadku nasza licencja nie będzie pełnowartościowa.

Utwór będący przedmiotem umowy powinien być wolny od wad merytorycznych i technicznych tak by możliwe było właściwe wykorzystanie go w sposób zgodny celem umowy. Co więcej twórca w czasie obowiązywania licencji wyłącznej mocnej nie może korzystać z utworu, nawet na własny użytek.

Uprawnienia licencjobiorcy

Na mocy licencji wyłącznej mocnej jedynym uprawnionym do korzystania z utworu jest licencjobiorca. W przypadku ujawnienia się usterek, które można uznać za nienależyte wykonanie zobowiązania licencjodawcy, licencjobiorca może żądać dostarczenia utworu w postaci wolnej od wad lub żądać naprawienia szkody. Co więcej w przypadku braku odmiennych zastrzeżeń umownych, licencjobiorca wyłączny uprawniony jest także do dochodzenia w imieniu własnym roszczeń z tytułu naruszenia prawa autorskiego objętego umową. A po upływie terminu umownego uprawnienia licencjobiorcy wygasają.

Warto zawrzeć w umowie licencyjnej

Właściwie skonstruowana umowa powinna zawierać regulację dotyczącą okresu na jaki udzielona jest licencja. Licencja bez takiego zapisu traktowana jest jako zawarta na czas nieokreślony i może być wypowiedziana przez każdą ze stron z terminem na rok naprzód, na koniec roku kalendarzowego. W umowie warto umieścić zapis blokujący możliwość udzielenia substytucji z licencji. Wyłączy to możliwość wystąpienia sytuacji, w której licencjobiorca upoważnia osobę trzecią do korzystania z utworu w granicach upoważnienia, przyznanego mu w umowie licencyjnej zawartej z uprawnionym. Niezwykle przydatny, choć nie zawsze stosowany, jest słowniczek pojęć, który jasno formułuje ważne dla stron pojęcia i eliminuje przyszłe nieporozumienia.