Sen a wypowiedzenie umowy o pracę

Przeczytaj także: Wypowiedzenie umowy o pracę a odmowa jego przyjęcia

Nie pozostawia wątpliwości stwierdzenie, że podstawowym obowiązkiem pracownika jest świadczenie określonego rodzaju pracy na rzecz pracodawcy. Mało tego, powierzone mu przez szefa zadania powinny być wykonywane starannie i sumiennie- wskazuje na to jednoznacznie art. 100 § 1 K.p. Jeżeli pracownik z jakiś względów (np. choroba, złe samopoczucie) nie czuje się na siłach sprostać nałożonym na niego zadaniom, to powinien zostać w domu i w zależności od sytuacji bądź skorzystać z urlopu wypoczynkowego, bądź to udać się do lekarza.

Jeżeli jednak zjawia się w firmie i przystępuje do swych obowiązków, to pracodawca może oczekiwać, że dołoży wszelkich starań, aby wykonywać swą pracę w sposób należyty, a więc sumiennie i starannie. Dlatego też zapadnięcie w sen podczas pracy, czego następstwem jest niewykonanie powinności wynikających z umowy o pracę może zostać potraktowane jako naruszenie obowiązków pracowniczych i stanowić podstawę wypowiedzenia zatrudnienia.

Powyższy pogląd podziela także SN, który w wyroku z 5 listopada 1998 r. (I PKN 421/98, OSNAPiUS 1999, Nr 24, poz. 785) wyraźnie wskazał, że zaśnięcie pracownika w czasie pracy jest naruszeniem pracowniczego obowiązku jej wykonywania (art. 22 § 1 w związku z art. 100 § 1 K.p.) i może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę (art. 45 § 1 K.p.).

Powołane orzeczenie dotyczyło przypadku analogicznego z przedstawionym we wstępie- pozew przeciwko pracodawcy wniósł pracownik, któremu wypowiedziano umowę o pracę po tym, jak z przemęczenia spowodowanego chorobą zasnął podczas wykonywania obowiązków służbowych. Wcześniej nie skorzystał ze zwolnienia lekarskiego, ponieważ obawiał się, iż może to doprowadzić do utraty zatrudnienia.

W uzasadnieniu do wyroku skład orzekający podkreślił jednak, że rezygnacja skarżącego z korzystania ze zwolnienia lekarskiego może być traktowana jako rozsądny wyraz dbałości o stabilność zatrudnienia tylko wówczas, gdy nie wyklucza stawienia się pracownika do dyspozycji pracodawcy w wyznaczonym czasie i miejscu oraz w stanie psychofizycznej zdolności do wykonywania pracy.

W przeciwnym razie, a więc w przypadku stawienia się do pracy bez obiektywnej zdolności do jej starannego i sumiennego wykonywania, dysponowanie podwładnym jest dla pracodawcy pozbawione prawnej doniosłości, ponieważ nie pozwala na realizację społeczno-ekonomicznego celu zobowiązania. Dlatego sen na stanowisku pracy może być- i to niezależnie od swej przyczyny- kwalifikowany jako naruszenie pracowniczego obowiązku wykonywania pracy zgodnie ze standardami wyznaczonymi przez ustawodawcę.

Ponadto warto przypomnieć, że SN niejednokrotnie już podkreślał, iż wypowiedzenie umowy o pracę stanowi zwykły sposób rozwiązania stosunku pracy w związku z czym wymagane jest, aby jego przyczyna była rzeczywista i konkretna. Nie musi się ona jednak charakteryzować ani szczególną wagą, ani też wyjątkową doniosłością. Brak oczekiwanej przez pracodawcę dbałości, staranności i uwagi w wykonywaniu obowiązków służbowych uzasadnia wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę (por. wyrok SN z 4 grudnia 1997 r., I PKN 419/97, OSNAPiUS 1998, Nr 20, poz. 598).