Choroba pracownika: możliwość wypowiedzenia a SN

Przeczytaj także: Wypowiedzenie umowy a niezdolność do pracy

Z kolei w wyroku z 3 listopada 1997 r. (I PKN 327/97, OSNAPiUS 1998, Nr 16, poz. 476) wskazano, że długotrwała choroba pracownika może stanowić przyczynę wypowiedzenia mu umowy o pracę, zwłaszcza, gdy weźmie się pod uwagę nowe warunki ustrojowe i społeczno-gospodarcze, które zapanowały w naszym kraju.

W uzasadnieniu do powołanego orzeczenia skład orzekający podkreślił, że przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę może stanowić okoliczność niezależna od pracownika, jeżeli przemawia za tym uzasadniony interes zakładu pracy. Taką właśnie przyczyną może być w szczególności długotrwała usprawiedliwiona nieobecność pracownika z przyczyn zdrowotnych, w razie gdy powoduje ona dezorganizację pracy w zakładzie.

Zdaniem SN, powyższy wniosek można wyprowadzić m.in. z regulacji art. 53 K.p., w którym ustawodawca zawarł generalną myśl, iż pracodawca powinien mieć możliwość rozwiązania umowy o pracę w razie przedłużającej się (długotrwałej) choroby pracownika. Rozwiązanie stosunku pracy w oparciu o art. 53 K.p. może nastąpić bez wypowiedzenia, co jednocześnie- jak podkreślił sąd- nie oznacza, że z powodu długotrwałych kłopotów zdrowotnych zatrudnionego nie może zostać rozwiązany w drodze wypowiedzenia i to nawet w przypadku, gdy nie upłynął jeszcze termin wskazany w art. 53 K.p.

W świetle powołanego powyżej orzecznictwa zasadne wydaje się uznać, że pracownik, który w nadmiarze korzysta ze zwolnień lekarskich, musi liczyć się z tym, że pracodawca postanowi się z nim pożegnać, wypowiadając mu umowę o pracę. W jednym z orzeczeń (por. wyrok z 6 listopada 2001 r., I PKN 449/00, OSNP 2003, Nr 19, poz. 456) SN uznał wprawdzie, iż:

• pracodawca, który jest przedsiębiorcą, powinien organizować swą działalność gospodarczą, biorąc pod uwagę nieuchronność nieobecności pracowników, spowodowanych chorobami, urlopami i innymi usprawiedliwionymi przyczynami,
• wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na nieobecności pracownika spowodowane chorobą może być uznane za uzasadnione tylko wówczas, gdy pracodawca wykaże ich związek z naruszeniem jego istotnych interesów,

to pogląd ten spotkał się jednak z krytyką i został uznany za zbyt restrykcyjny. SN wielokrotnie już bowiem podkreślał, że przyczyna wypowiedzenia stosunku pracy nie musi charakteryzować się szczególną wagą czy też nadzwyczajną doniosłością.

Należy jednak podkreślić, że w każdym przypadku zasadność decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem powinna podlegać analizie uwzględniającej tak potrzeby zakładu pracy, jak i interes pracownika (zob. wyrok SN z 21 stycznia 2003 r., I PK 96/02, Monitor Prawniczy 2004-wkł., Nr 2).