Urlop macierzyński a poronienie

Przeczytaj także: Urlop macierzyński a oddanie dziecka do adopcji

Przypomnijmy, zgodnie z art. 180¹ § 1 K.p., w razie urodzenia martwego dziecka lub zgonu dziecka przed upływem 8 tygodni życia, pracownicy przysługuje urlop macierzyński w wymiarze 8 tygodni po porodzie, przy czym nie może on trwać krócej niż 7 dni od zgonu dziecka. Skrócenie urlopu macierzyńskiego związane z urodzeniem martwego dziecka (ewentualnie śmiercią dziecka w okresie trwania tego urlopu) ulega modyfikacji w sytuacji, gdy podczas jednego porodu pracownica urodziła więcej niż jedno dziecko (np. bliźnięta, trojaczki).

Jeżeli bowiem poza martwo urodzonym dzieckiem (względnie dzieckiem zmarłym w czasie trwania urlopu), pozostanie przy życiu jedno lub więcej dzieci z jednego porodu, to wówczas pracownicy przysługuje urlop macierzyński w wymiarze stosownym do ilości dzieci pozostałych przy życiu (por. art. 180 § 1 i 2 K.p.).

Przepisy Kodeksu pracy nie wprowadzają rozróżnienia między urodzeniem martwym a poronieniem, a podział ten ma niezwykle istotne znaczenie dla uprawnień pracownicy w zakresie urlopu macierzyńskiego- inaczej bowiem kształtuje się jej sytuacja po urodzeniu martwego dziecka, a inaczej po poronieniu.

W wyjaśnieniu wszelkich wątpliwości związanych z omawianym tu zagadnieniem pomocne okazuje się rozporządzenie Ministra Zdrowia z 21 grudnia 2006 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. Nr 247, poz. 1819 ze zm.). Zgodnie z załącznikiem do wspomnianego aktu, za poronienie uważa się wydalenie lub wydobycie z ustroju matki płodu, który nie oddycha ani nie wykazuje żadnego innego znaku życia, jak czynność serca, tętnienie pępowiny lub wyraźne skurcze mięśni zależnych od woli, o ile nastąpiło to przed upływem 22. tygodnia ciąży (21 tygodni i 6 dni).

Zgon płodu (urodzenie martwe) to natomiast zgon następujący przed całkowitym wydaleniem lub wydobyciem z ustroju matki, o ile nastąpił po upływie 22. tygodnia ciąży lub później. O zgonie świadczy to, że po takim wydaleniu lub wydobyciu płód nie oddycha ani nie wykazuje żadnego innego znaku życia, jak czynność serca, tętnienie pępowiny lub wyraźne skurcze mięśni zależnych od woli.