Młodzi konsumenci i ich prawa

Przeczytaj także: E-commerce pod presją. Nadchodzi nowa ustawa konsumencka

1. Konsument, który zawarł niniejszą umowę, która jest umową na odległość, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni, liczonym od dnia wydania rzeczy. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem.

Umowa zawierana przez Internet jest przykładem umowy zawieranej bez jednoczesnej obecności sprzedawcy i konsumenta. Podobnie jest kiedy wysyłamy zamówienie pocztą, bo chcemy kupić towar oferowany w ulotce lub w czasopiśmie albo składamy je przez telefon. Są to umowy na odległość.

Ponieważ jest to sytuacja trudniejsza dla konsumenta, bo nie widzi on kupowanej rzeczy, ma zagwarantowany czas do namysłu – 10 dni od dnia otrzymania towaru. Inny rodzaj umowy to umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa - nie w sklepie, czy w lokalu usługodawcy, ale podczas wycieczki, prezentacji, na ulicy lub gdy sprzedawca (akwizytor) przychodzi do nas do domu. Również w tym przypadku konsument może rozmyślić się i odstąpić od umowy w ciągu 10 dni.

2. Konsument w przypadku skorzystania z prawa odstąpienia nie poniesie żadnych kosztów. W razie odstąpienia od umowy jest ona uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły (sprzedawca – towar, a konsument – zapłatę, czyli cenę), ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Zwrot powinien nastąpić niezwłocznie, nie później niż w terminie czternastu dni. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty.

3. W wypadku odstąpienia od umowy przez konsumenta, Przedsiębiorca poświadczy na piśmie konsumentowi zwrot świadczenia.

Janek jest już spokojny, wysłał odstąpienie od umowy według załączonego do umowy wzoru, listem poleconym na wskazany adres. Odesłał MP3 na koszt Przedsiębiorcy, już po tygodniu otrzymał zwrot kwoty 620 zł oraz pismo Przedsiębiorcy, że potwierdza on zwrot sprzętu.

Gdyby chłopiec zapłacił za sprzęt przelewem bezgotówkowym za pośrednictwem Internetu, Przedsiębiorca zwróciłby kwotę 620 zł na rachunek karty Janka i w piśmie potwierdziłby ten fakt. Gdyby okazało się, że kwota nie wpłynęła na konto, Janek powinien zwrócić się do wydawcy karty, czyli swojego Banku, z pisemnym wnioskiem o wyjaśnienie sprawy. Bank ma obowiązek niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 30 dni, udzielić wyczerpujących informacji, a jeśli sprawa jest szczególnie zawiła – wskazać konsumentowi termin wyjaśnienia sprawy i udzielenia odpowiedzi.

Wkrótce Janek zamówił przez Internet odtwarzacz w innej firmie …i zaczął z niego korzystać

Sprzęt działał wspaniale, ale tylko przez cztery pierwsze tygodnie. Teraz się zepsuł. Janek pamiętał z doświadczeń Zosi, że towar niezgodny z umową może reklamować u sprzedawcy. Ale po przeczytaniu karty gwarancyjnej, w której polecano mu zaniesienie sprzętu do punktu serwisowego, zaczął mieć wątpliwości. Odłożył sprzęt na dwa tygodnie na półkę, aż do dnia, w którym przeczytał w bibliotece ulotkę informacyjną. Ulotka uczulała konsumentów, którzy kupują rzecz ruchomą od przedsiębiorcy, w celu realizacji ich potrzeb o charakterze konsumpcyjnym, na pojęcie „niezgodności towaru z umową” i różnice pomiędzy niezgodnością towaru z umową a gwarancją. Była w niej też mowa o tym, że jeśli na sprzęt udzielono gwarancji, to reklamację można złożyć na dwa sposoby:

1. DO GWARANTA – korzystając wtedy z uprawnień z tytułu gwarancji, czyli stosując
   się do tego, co zapisano w karcie gwarancyjnej, lub
2. DO SPRZEDAWCY – korzystając z przepisów o sprzedaży konsumenckiej czyli składając reklamację z tytułu niezgodności towaru z umową.

Wybór drogi reklamacyjnej zależy od konsumenta, to on decyduje, która jest dla niego lepsza, bardziej korzystna.