Prawa konsumenta: rzetelna reklama

Przeczytaj także: Rzetelność w reklamie a kara dla T-Mobile

Jeśli promocja nie była rzetelna

Na gruncie ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej przyjmuje się, że elementem umowy jest każda informacja podawana konsumentowi przez producenta, sprzedawcę rzeczy ruchomej czy usługodawcę wykonującego na podstawie umowy o dzieło rzecz ruchomą, a więc także reklama towaru konsumenckiego.

Z tych względów za niezgodność towaru z umową uważana jest także taka niezgodność, która dotyczy informacji i zapewnień o towarze, podanych na przykład w reklamie. Ważne jest więc, aby pamiętać, że jeżeli istnieje sprzeczność pomiędzy treścią podawanych informacji, a tym, co konsument rzeczywiście kupił, należy skorzystać z uprawnień przewidzianych w ustawie, składając reklamację do sprzedawcy – niezależnie od tego, kto był autorem informacji. Nawet jeśli to producent przygotował reklamę, która wprowadziła konsumenta w błąd – to sprzedawca ponosi konsekwencje. Sprzedawca powinien świadomie decydować, jakimi produktami handluje, unikając produktów promowanych w nieuczciwy sposób.

Okres odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu niezgodności towaru z umową wynosi dwa lata od wydania rzeczy. Jednak konsument musi powiadomić sprzedawcę o stwierdzeniu niezgodności towaru z umową w ciągu dwóch miesięcy od stwierdzenia tej niezgodności. Jeśli nie dotrzyma tego terminu – traci uprawnienia do reklamowania.

W publikacji uwzględniono następujące podstawy prawne:

• ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jednolity: Dz. U. z 2003 r., Nr 153, poz. 1503 ze zmianami),
• ustawa z dnia 29 lipca 1992 roku o grach losowych i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r., Nr 4, poz. 27),
• ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny(Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zmianami),
• ustawa z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r., Nr 141, poz.1176),
• ustawa z dnia 18 lipca 2002 roku o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2002 r., Nr 144, poz. 1204 ze zmianami),
• ustawa z dnia 2 marca 2000 roku o ochronie niektórych praw konsumentów oraz odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. z 2000 r., Nr 22, poz.271),
• ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zmianami),
• ustawa z dnia 29 grudnia 1992 roku o radiofonii i telewizj(tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r., Nr 101, poz. 1114 ze zmianami),
• ustawa z dnia 6 września 2001 roku – prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2001r., Nr 126, poz. 1381 ze zmianami),
• ustawa z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r., Nr 147, poz. 1231 ze zmianami),
• ustawa z dnia 7 września 1999 roku o języku polskim (Dz. U. z 1999 r., Nr 90, poz. 999),
• ustawa z dnia 9 listopada 1995 roku o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996 r., Nr 10, poz. 55 ze zmianami).