Przywrócenie do pracy: zgłoszenie gotowości a choroba

Przeczytaj także: Przywrócenie do pracy niezależnie od wniesienia kasacji?

Przypomnijmy, w następstwie orzeczenia o przywróceniu do pracy po bezprawnym zwolnieniu dochodzi do reaktywacji zatrudnienia. Pracodawca, zgodnie z art. 45 § 1 K.p., ma obowiązek przyjąć przywróconego pracownika do pracy na poprzednich warunkach, czyli zagwarantować mu (por. wyrok SN z 24 października 1997 r., I PKN 326/97, OSNAPiUS 1998, Nr 15, poz. 454):

• takie same stanowisko, jakie piastował poprzednio,
• możliwość wykonywania takiej samej pracy,
• wynagrodzenie zgodne z obowiązującym w firmie regulaminem lub taryfikatorem wynagrodzenia.

Jedynym warunkiem, jaki musi spełnić przywrócony pracownik jest zgłoszenie- w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się wyroku sądu- gotowości do podjęcia pracy. Siedmiodniowy termin rozpoczyna swój bieg od chwili uprawomocnienia się wyroku, a jego przekroczenie może mieć niemiłe konsekwencje w postaci odmowy ponownego zatrudnienia- jest to bowiem termin prawa materialnego, do którego nie znajdują zastosowania przepisy o jego ewentualnym przywróceniu.

Pracownik, który nie dotrzymał ustawowo przewidzianego terminu, może liczyć na wyrozumiałość tylko w jednym przypadku- jeśli przekroczenie tego terminu nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych (por. art. 48 § 1 K.p.). Czy taką przyczyną jest choroba? Okazuje się, że nie.

SN nie pozostawia w tej kwestii żadnych wątpliwości. W wyroku z 11 maja 2009 r. (I PK 223/08) wskazano bowiem, że choroba pracownika nie jest przeszkodą, która nie pozwalałaby na złożenie pracodawcy oświadczenia o gotowości do pracy. Siedmiodniowy termin przewidziany przez ustawodawcę rozpoczyna swój bieg niezależnie od tego, czy pracownik jest zdolny do pracy czy też niezdolny do jej podjęcia ze względu na problemy zdrowotne.

W powołanym powyżej wyroku podkreślono również różnicę między gotowością do niezwłocznego podjęcia pracy, o której mowa w art. 48 § 1 K.p., a gotowością do pracy stanowiącą przesłankę prawa do wynagrodzenia (art. 81 K.p.) W drugim z przypadków stan zdrowia pracownika ma istotne znaczenie dla gotowości do podjęcia pracy, a co za tym idzie dla zachowania prawa do wynagrodzenia. W pierwszym - kondycja zdrowotna pracownika pozostaje bez znaczenia dla złożenia pracodawcy oświadczenia o gotowości niezwłocznego przystąpienia do zadań służbowych. Niezwłoczność w rozumieniu art. 48 § 1 K.p. nie jest niweczona przez stan choroby pracownika uniemożliwiający stawienie się do pracy w terminie siedmiodniowym.

Warto również dodać, że zgodnie z ugruntowaną w orzecznictwie opinią, zgłoszenie gotowości niezwłocznego podjęcia pracy może być pracodawcy dokonane przez każde zachowanie pracownika, które w sposób dostateczny objawia jego zamiar kontynuacji reaktywowanego stosunku pracy (por. np. wyrok SN z 12 listopada 2003 r., I PK 524/02, OSNP 2004, Nr 20, poz. 347). A skoro tak, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby chory pracownik zgłosił gotowość do pracy nie wychodząc z domu, a więc np. telefonicznie.