Przywrócenie do pracy: inne zatrudnienie nie wadzi

Przeczytaj także: Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy

Przypomnijmy, następstwem orzeczenia o przywróceniu do pracy jest reaktywacją zatrudnienia. Pracodawca, zgodnie z art. 45 § 1 K.p., ma obowiązek przywrócić pracownika do pracy na poprzednich warunkach, czyli zapewnić mu (por. wyrok SN z 24 października 1997 r., I PKN 326/97, OSNAPiUS 1998, Nr 15, poz. 454):

• takie same stanowisko, jakie piastował poprzednio,
• możliwość wykonywania takiej samej pracy,
• wynagrodzenie zgodne z obowiązującym w firmie regulaminem lub taryfikatorem wynagrodzenia.

Jedynym warunkiem, jaki musi spełnić przywrócony pracownik jest zgłoszenie- w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się wyroku sądu- gotowości do podjęcia pracy. W omawianym przypadku tak się właśnie stało. A zatem, obowiązkiem szefa było umożliwienia pracownikowi przystąpienia do pracy i to nawet w przypadku, gdy ten ostatni znalazł już zatrudnienie w innej firmie. Dlaczego?

Otóż, zgodnie z art. 48 § 2 K.p. pracownik, który przed przywróceniem do pracy podjął zatrudnienie u innego pracodawcy, może bez wypowiedzenia, za trzydniowym uprzedzeniem, rozwiązać umowę z tym pracodawcą . Rozwiązanie w tym trybie pociąga za sobą analogiczne skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę przez pracodawcę za wypowiedzeniem.

Okazuje się zatem, że ustawodawca przewidział, iż w trakcie oczekiwania na wyrok przywracający do pracy pracownik może znaleźć zatrudnienie w innej firmie. Nie oznacza to jednak, że z momentem przywrócenia do poprzedniej pracy zatrudniony zobowiązany jest zrezygnować z obecnej. Wręcz przeciwnie, jeżeli tylko pozwalają mu na to siły i możliwości, a pełnienie obowiązków w innym zakładzie pracy nie koliduje z tymi, do których zamierza powrócić, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby kontynuował oba zatrudnienia jednocześnie. Szef nie ma zatem prawa odmówić mu powrotu, powołując się na uprzednie podjęcie pracy u kogoś innego.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie SN. I tak, w wyroku z 2 września 2003 r. (I PK 345/02, OSNP 2004, Nr 18, poz. 308) skład orzekający uznał, iż zatrudnienie u innego pracodawcy nie przekreśla samo przez się gotowości do pracy w rozumieniu art. 81 § 1 K.p., o ile zatrudnienie to nie wyłącza dyspozycyjności pracownika (nie uniemożliwia niezwłocznego podjęcia pracy).

WAŻNE!

Zgłoszenie gotowości niezwłocznego podjęcia pracy może być dokonane przez każde zachowanie pracownika, objawiające w dostateczny sposób jego zamiar kontynuowania reaktywowanego stosunku pracy (zob. wyrok SN z 3 czerwca 1998 r., I PKN 161/98, OSNP 1999, Nr 11, poz. 365).