Ustawa antykryzysowa: umowy na czas określony

Przeczytaj także: Rodzaj umowy o pracę: zmiana musi nastąpić na piśmie

Umowy na czas określony zawarte przed 22 sierpnia 2009 r. i trwające dłużej niż do 31 grudnia 2011 r.

Te umowy nie są objęte przepisami ustawy i rozwiązują się z upływem terminu, na który zostały zawarte (art. 35 ust. 3 ustawy antykryzysowej). Oznacza to, że wliczamy je do limitu maksymalnie dwóch kolejnych umów na czas określony (art. 25 1 kp), ale nie obowiązuje ich limit czasu trwania, tj. 24 miesięcy.

Oczywiście należy w tym przypadku pamiętać o orzeczeniach SN, w myśl których długie, tj. 9-, 5-, a nawet 3-letnie umowy o pracę na czas określony mogą być uznane przez sąd za umowy na czas nieokreślony, jeśli nie uzasadnia tego zadanie określone w czasie, do wykonania którego pracownik został zatrudniony oraz interes obu stron stosunku pracy (wyrok SN z 25 października 2007 r., II PK 49/07; wyrok SN z 7 września 2005 r., II PK 294/04, OSNP 2006/13-14/207).

Przykład z życia:
Pracodawca zawarł z pracownikiem umowę na okres próbny od 1 października do 31 grudnia 2007 r. Następnie pierwszą umowę na czas określony od 1 stycznia do 31 grudnia 2008 r. Potem drugą umowę na czas określony od 1 stycznia 2009 r. do 31 stycznia 2012 r.

Ponieważ ta druga umowa została zawarta przed dniem wejścia w życie ustawy antykryzysowej (przed 22 sierpnia 2009 r.) na okres trwający dłużej niż okres obowiązywania ustawy antykryzysowej (tj. dłużej niż do 31 grudnia 2011 r.), nie stosuje się do niej 24-miesięcznego ograniczenia czasowego z tej ustawy. Stosuje się natomiast limit liczby umów na czas określony, co oznacza, że od 1 lutego 2012 r. pracodawca chcąc zatrudnić pracownika, musi zawrzeć z nim umowę na czas nieokreślony.

Umowy na czas określony zawarte przed 22 sierpnia 2009 r. i kończące się w okresie działania ustawy antykryzysowej, tj. przed 31 grudnia 2011 r.

Jeśli chodzi o te umowy, to przepisy przejściowe budzą najwięcej wątpliwości (chodzi o art. 35 ust. 1 i 2 ustawy antykryzysowej). Do umów tych nie stosuje się ograniczeń liczbowych, stosuje się jednak 24-miesięczne ograniczenie. Zgodnie z interpretacjami Ministerstwa Pracy do 24-miesięcznego okresu należy wliczać nie tylko okres zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony zawieranej po dniu wejścia w życie ustawy, ale również okres wcześniejszy - okres obowiązywania umowy trwającej w dniu wejścia w życie ustawy, ale liczony tylko od 22 sierpnia 2009 r.

W przypadku więc pracowników, których umowy na czas określony trwały w dniu 22 sierpnia 2009 r., a kończą się przed 31 grudnia 2011 r., dla uproszczenia należy przyjąć, że z tymi pracownikami można zawierać kolejne umowy na czas określony, ale trwające maksymalnie do 21 sierpnia 2011 r. Potem pracodawca, który nadal chce zatrudniać takich pracowników, musi zawrzeć z nimi umowy na czas nieokreślony.

Podstawa prawna:

• ustawa z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. z 2009 r. nr 125, poz. 1035), w tekście jako: ustawa antykryzysowa.

www.KadryOnline.pl - Serwis specjalistów ds. personalnych. Praktyczne wskazówki dotyczące prawa pracy, najświeższe interpretacje przepisów, informacje o zmianach prawnych, bezpłatne biuletyny e-mailowe.