Domniemanie doręczenia przesyłki awizo?

Przeczytaj także: Błędy doręczeń poczty obciążają skarbówkę. Były członek zarządu spółki wygrał z fiskusem w sprawie o 1,5 mln zł

W przedmiotowej sprawie Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa decyzją odmówiła rolnikowi dopłat do gruntów rolnych. Decyzja nie została jednak odebrana mimo jej podwójnego awizowania. Rolnik podnosił, że nie nastąpiło to z jego winy, ponieważ najpierw strajkowali pracownicy poczty i nie mógł się dostać do budynku poczty, a następnie musiał pilnie wyjechać za granicę w sprawach niecierpiących zwłoki, a gdy wrócił i zgłosił się na pocztę - żadnych przesyłek do niego nie było. Jednak, wobec tego, że długo nie otrzymywał decyzji, osobiście udał się do Biura Powiatowego Agencji, gdzie poinformowano go o uznaniu przez urząd doręczenia zastępczego. Doręczono mu więc jednie duplikaty decyzji, nie pouczając przy tym o konieczności złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołań. Następnie, przed upływem 14 dni od dnia doręczenia mu duplikatów decyzji, złożył odwołania od obu decyzji. Odwołania jednak nie zostały uwzględnione, ponieważ organ uznał, że właściwy termin do ich wniesienia już upłynął.

Wobec powyższego rolnik złożył skargę do Sądu, wnosząc o uchylenie zaskarżonych postanowień.

Sąd przyznał rację rolnikowi i uznał, że organ nie powinien przyjmować w takiej sytuacji domniemania doręczenia. Sąd powołuje się przy tym na przepis artykułu 44 kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z przyjętą przez Sąd wykładnią ww. artykułu, dla ustalenia, czy zastępcze doręczenie może być uznane za skuteczne, czyli - czy możliwe jest przyjęcie fikcji doręczenia, konieczne w pierwszym rzędzie jest poczynienie przez organ ustaleń faktycznych co do prawidłowości poinformowania przez urząd pocztowy adresata pisma o terminie do odbioru pisma, o miejscu pozostawienia zawiadomienia o piśmie, jak również poinformowania adresata pisma o okresie przechowywania pisma w urzędzie pocztowym.

Sąd zauważa przy tym, że to pracownik urzędu poczty popełnił błąd przy awizowaniu pisma, bowiem z adnotacji sporządzonej przez niego oraz z treści odbioru pisma wynika jedynie, że pierwsze zawiadomienie pozostawiono, lecz nie wiadomo w jakim miejscu, drugie natomiast ma nieczytelną datę i także nie zawiera informacji dot. miejsca pozostawienia. Z żadnych natomiast adnotacji pracownika poczty nie wynika, jaka była treść zawiadomień o piśmie, a w szczególności, czy poinformowano adresata o możliwości odbioru pisma w wyznaczonym terminie, odpowiednio siedmio- lub czternastodniowym.

Ponadto Sąd zauważa, że w potwierdzeniu odbioru brak było odpowiednich rubryk dla dalszych adnotacji o sposobie i terminie pozostawienia adresatowi zawiadomienia, a to nadawca pisma decyduje o treści druku potwierdzenia odbioru załączonego do pisma.

Mając na względzie powyższe, organ w przedmiotowej sprawie nieprawidłowo przyjął fikcję doręczenia, a zatem zaskarżone postanowienia należało uchylić.

Wyrok nie jest prawomocny.