Niższe wykształcenie=mniejsze wynagrodzenie za pracę?

Przeczytaj także: Zróżnicowanie płac musi mieć obiektywne powody

Firmy, w których obowiązują wewnątrzzakładowe przepisy w zakresie płac (regulamin wynagradzania, układ zbiorowy pracy), powinny dbać, aby pensja wypłacana pracownikowi odpowiadała co najmniej najniższemu wynagrodzeniu, przewidzianemu dla danego stanowiska.

Jeżeli z postanowień umowy o pracę wynika, że zasadnicze wynagrodzenie pracownika jest niższe od wynagrodzenia, jakie powinien otrzymywać przy zastosowaniu właściwego przepisu płacowego, pracownikowi przysługuje roszczenie o różnicę wynagrodzenia za okres nieprzedawniony.
Zatrudniony może dochodzić swych praw nawet wówczas, gdy w umowie o pracę zaniżeniu uległy inne składniki wynagrodzenia, a więc np. dodatek funkcyjny (por. wyrok SN z 12 maja 1981 r., I PZP 6/81, OSNCP 1981, Nr 11, poz. 210).

Omawianą kwestię warto rozpatrzeć również w aspekcie zasady równego traktowania w wynagradzaniu. Przepisy K.p. wyraźnie bowiem stanowią (art. 18^3c § 1), że pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę. A zatem niedopuszczalne jest, aby pracownik na stanowisku głównego specjalisty, wykonujący te same obowiązki co inni starsi specjaliści, otrzymywał pensję wynikającą z innego zaszeregowania. Jeżeli jednak już do tego dojdzie, przysługuje mu nie tylko wyżej wspomniane roszczenie o różnicę wynagrodzenia, ale i prawo do odszkodowania za dyskryminację płacową. Wysokość takiego odszkodowania wynosi nie mniej niż minimalne wynagrodzenie, ustalane w oparciu o odrębne przepisy (art. 18^3d K.p.).

Warto również zauważyć, że ustawodawca nie określił górnej granicy odszkodowania za nierówne traktowanie w wynagradzaniu. W praktyce oznacza to, że decyzję odnośnie tej kwestii podejmuje sąd pracy, w zależności od okoliczności, które towarzyszą sprawie.

Przypomnijmy, że pracownicy powinni również otrzymywać jednakowe wynagrodzenie za prace o jednakowej wartości, czyli za prace, które wymagają równych kwalifikacji, doświadczenia, umiejętności oraz wysiłku i odpowiedzialności (art. 18^3c § 1 i 3 K.p.).