Dodatek do wynagrodzenia jak za pracę nadliczbową

Przeczytaj także: Wyższy dodatek za pracę w nocy

Jednakże art. 151 § 5 KP wprowadza prawo do dodatku jak za pracę nadliczbową dla pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy. Prawo do tego dodatku pracownicy ci mogą nabyć nie przekraczając kodeksowych norm czasu pracy, tzn. nie spełniając warunku wykonywania pracy nadliczbowej. To, kiedy konkretnie pracownik nabywa prawo do takiego dodatku powinno wynikać z jego umowy o pracę.

Zgodnie bowiem z art. 151 § 5 KP strony ustalają w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, których przekroczenie uprawnia pracownika, oprócz normalnego wynagrodzenia, do dodatku do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 1511 § 1 KP.

A zatem istnieje ustawowy obowiązek zobowiązania się pracodawcy w umowie o pracę z pracownikiem zatrudnianym na część etatu do wypłacania pracownikowi dodatku z tytułu pracy nadliczbowej za wykonywanie dodatkowej pracy, która nie spełnia wymogów pracy nadliczbowej. Ustalenia liczby dodatkowych godzin pracy (ponad obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy), po przekroczeniu którego pracownikowi będzie przysługiwał dodatek mają dokonać wspólnie pracodawca i pracownik w umowie o pracę. Mają oni w tym zakresie dużą swobodę, jednakże:

• określenie takiego limitu godzin jest obligatoryjne,
• pracodawca i pracownik nie mogą uzgodnić, że pracownik będzie miał prawo do dodatku dopiero po przekroczeniu ustawowych norm czasu pracy (tj. 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin tygodniowo), ponieważ prawo pracownika do dodatku w takim przypadku wynika wprost z przepisów KP.

W przypadku określenia limitu godzin – pracodawca powinien ustalać wysokość normalnego wynagrodzenia i dodatku z tytułu pracy nadliczbowej w sposób opisany wyżej, tj. dotyczący pracy nadliczbowej w rozumieniu przepisów KP i nie trzeba tego potwierdzać w umowie o pracę.

Przykład:

Pracownik jest zatrudniony na ½ etatu, pracuje po 4 godziny na dobę, u pracodawcy obowiązują jednomiesięczne okresy rozliczeniowe. W umowie o pracę z tym pracownikiem pracodawca uzgodnił, że liczba godzin, których przekroczenie uprawnia pracownika do dodatku do wynagrodzenia jak za pracę nadliczbową wynosi 3 godziny na dobę. 31.3.2009 r. pracownik przepracował dodatkowo 4 godziny (pracował w sumie 8 godzin). Mimo, że 8-godzinna dobowa norma czasu pracy w tym dniu nie została przekroczona, ani praca przez dodatkowe 4 godziny nie spowodowała przekroczenia przeciętnej 40-godzinnej tygodniowej normy czasu pracy – czyli nie miała miejsca praca nadliczbowa w rozumieniu art. 151 KP – to w związku z tym, że pracownik przepracował dodatkowo 4 godziny, za ostatnią godzinę przysługuje mu (na podstawie umowy o pracę) nie tylko normalne wynagrodzenie, ale i dodatek jak za pracę nadliczbową. Natomiast za 3 pierwsze dodatkowe godziny przysługuje mu tylko normalne wynagrodzenie.