BHP: wykaz prac wymagających asekuracji w gestii szefa

Przeczytaj także: Ochrona zdrowia pracowników a promieniowanie jonizujące

Zgodnie z art. 225 § 1 K.p., w gestii pracodawcy leży zapewnienie, aby prace, stanowiące szczególne zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego, były wykonywane przez co najmniej dwie osoby, w celu zapewnienia odpowiedniej asekuracji. W tym względzie nic się nie zmieniło.

Zasadniczą zmianę wprowadził natomiast § 2 omawianego przepisu, którego nowe brzmienie przewiduje, iż wykaz prac, przy których konieczna jest obecność minimum dwóch pracowników, powinien ustalić pracodawca po uprzedniej konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami, uwzględniając przy tym przepisy wydane na podstawie art. 237¹⁵K.p., dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy w różnych gałęziach działalności.

Dotychczas wystarczyło, że pracodawca zainteresowany tym zagadnieniem sięgnął do rozporządzenia z 28 maja 1996 r. w sprawie wykazu prac, które powinny być wykonywane przez co najmniej dwie osoby (Dz. U. Nr 62, poz. 288). Ustawodawca uznał jednak, że postęp naukowo-techniczny znacznie zdezaktualizował i pozbawił jasności przedmiotowe rozporządzenie, a stworzenie wykazu wraz z samymi zainteresowanymi jest tu formą najbardziej stosowną i pożądaną.

A zatem, od 18 stycznia 2009 r. pracodawca samodzielnie ustala listę prac wymagających asysty, posiłkując się przy tym opinią podwładnych lub ich przedstawicieli oraz szczegółowymi przepisami dotyczącymi bhp w danej gałęzi pracy. Uchylone rozporządzenie nie jest już wprawdzie źródłem obowiązującego prawa, ale bez wątpienia może służyć jako przydatna wskazówka przy tworzeniu wykazu.

Oto niektóre z prac, które ze względu na niosące ze sobą ryzyko mogą potencjalnie znaleźć się w wykazie prac wykonywanych przez co najmniej dwie osoby:

• prace w pomieszczeniach, w których występują gazy lub pary trujące, żrące albo duszące, przy których wykonywaniu wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej,
• prace na czynnych gazociągach i przemysłowych instalacjach gazowych,
• prace związane z konserwacją, montażem i naprawą dźwigów, suwnic, żurawi wieżowych i samojezdnych, układnic magazynowych i schodów ruchomych,
• prace spawalnicze, cięcie gazowe i elektryczne oraz inne prace wymagające posługiwania się otwartym
  źródłem ognia w pomieszczeniach zamkniętych albo w pomieszczeniach zagrożonych pożarem lub wybuchem,
• prace wykonywane w pobliżu nie osłoniętych urządzeń elektroenergetycznych lub ich części, znajdujących się pod napięciem,
• prace konserwacyjne przy nadajnikach radiowych i telewizyjnych oraz prace wykonywane na polach antenowych,
• prace w wykopach i wyrobiskach o głębokości większej od 2 m,
• prace wykonywane na wysokości powyżej 2 m w przypadkach, w których wymagane jest zastosowanie środków ochrony indywidualnej przed upadkiem z wysokości,
• prace przy oznakowywaniu i remoncie dróg na odcinkach nie zamkniętych dla ruchu,
• prace przy ogłuszaniu zwierząt w zakładach przemysłu mięsnego,
• prace przy pozyskiwaniu drewna w lesie.

Warto podkreślić, że powyższe wyliczenie ma charakter wyłącznie przykładowy. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby w drodze konsultacji za prace wymagające asysty uznane zostały inne rodzaje czynności wykonywane przez podwładnych w ramach ciążących na nich obowiązków służbowych.