Przywrócenie do pracy a prawa pracownika

Przeczytaj także: Bezprawne wypowiedzenie i zwolnienie: zbieg roszczeń

Przywrócenie do pracy

Orzeczenie o przywróceniu do pracy owocuje reaktywacją stosunku pracy. Pracodawca ma obowiązek przywrócić pracownika do pracy na poprzednich warunkach (art. 45 § 1 K.p.). W praktyce chodzi tu o zapewnienie podwładnemu (por. wyrok SN z 24 października 1997 r., I PKN 326/97, OSNAPiUS 1998, Nr 15, poz. 454):

• takiego samego stanowiska, jakie zajmował poprzednio,
• możliwości wykonywania takiej samej pracy,
• wynagrodzenia zgodnego z obowiązującym u danego pracodawcy regulaminem lub taryfikatorem wynagrodzenia.

Przywrócenie pracownika na inne stanowisko niż zajmował poprzednio jest niedopuszczalne, co znajduje potwierdzenie w wyroku SN z 29 lipca 1997 r. (I PKN 217/97, OSNAPiUS 1998, Nr 11, poz. 324). Pracodawca nie może więc np. zatrudnić specjalistki ds. bhp jako sekretarki i to nawet, jeżeli warunki płacowe na obu stanowiskach są jednakowe.

Co więcej, zakres pojęcia „poprzednie warunki pracy” obejmuje również rodzaj umowy o pracę. Nie można więc zaproponować przywrócenia do pracy na czas określony, jeśli wadliwe wypowiedzenie dotyczyło umowy na czas nieokreślony (por. wyrok SN z 12 lipca 2005 r., II PK 360/04, OSNP 2006, Nr 7-8, poz. 110).

Powierzenie innej pracy

Może się jednak zdarzyć, że po powrocie pracownika do firmy szef ze względów organizacyjnych nie będzie w stanie przywrócić go na poprzednie stanowisko. Co wówczas? W takim przypadku, zgodnie z art. 42 § 4 K.p., istnieje możliwość powierzenia podwładnemu innej pracy. Trzeba przy tym pamiętać, że oddelegowanie do innej pracy zależy od łącznego spełnienia czterech warunków:

• muszą wystąpić uzasadnione potrzeby pracodawcy,
• okres powierzenia nie może przekroczyć 3 miesięcy w roku kalendarzowym,
• zmiana nie może powodować obniżenia wynagrodzenia,
• „nowa” praca musi odpowiadać kwalifikacjom pracownika.

Warto tu dodać, że pracownikowi, któremu powierzono inną pracę w omawianym tu trybie, nie przysługują roszczenia o przywrócenie do dotychczasowych obowiązków (por. wyrok SN z 25 lipca 2003 r., I PK 269/01, OSNP 2004, Nr 16, poz. 280).

PRZYKŁAD

Na skutek orzeczenia sądu Krystyna S. została przywrócona do pracy. Pracownica zgłosiła gotowość do pracy w ciągu 4 dni od uprawomocnienia się wyroku sądowego. Szef zadecydował, aby na okres 2 miesięcy przesunąć pracownicę z księgowości do działu administracyjnego. Było to konieczne ze względu na długotrwałe zwolnienie chorobowe jednej z pracownic. Krystyna S. nie zgodziła się jednak na proponowane warunki i wniosła pozew do sądu, domagając się przywrócenia jej na dotychczasowe stanowisko. Uważała bowiem, że propozycja złożona jej przez przełożonego jest upokarzająca. Powództwo zostało jednak oddalone. Sąd uznał, że zachowanie pracodawcy nie godziło w obowiązujące przepisy (art. 42 § 4 K.p.).