Ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych

Przeczytaj także: Rozwiązanie umowy o pracę - obowiązki pracodawcy

O rozwiązaniu umowy w trybie art. 52 § 1 pkt 1 K.p. przesądzi zarówno bezpodstawne oskarżenie kierownika o popełnienie przestępstwa (por, wyrok SN z 7 marca 1997 r., PKN 28/97, OSNAPiUS 1997, Nr 24, poz. 487), jak i usiłowanie kradzieży mienia należącego do pracodawcy (por. wyrok SN z 24 listopada 1998 r., I PKN 452/98, OSNAPiUS 2000, Nr 1, poz. 21) czy nawet odmowa poddania się kontrolnym badaniom lekarskim (por. wyrok SN z 10 maja 2000 r., I PKN 642/99, OSNAPiUS 2001, Nr 20, poz. 619).

Za ciężkie naruszenie obowiązków należy również uzna zawinione przyczynienie się do powstania manka. Należy jednak pamiętać, że oparcie winy za niedobór jedynie na domniemaniu odpowiedzialności pracownika nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (por. wyrok SN z 17 listopada 1999 r., I PKN 392/99, OSNAPiUS 2001, Nr 7, poz. 222).

Uchybieniem wobec podstawowych obowiązków służbowych jest też niedbałość o mienie zakładu pracy. Co ważne, nie jest konieczne, aby w wyniku tego rodzaju uchybienia powstała szkoda w majątku pracodawcy. Takim naruszeniem jest więc użytkowanie bez wiedzy i zgody szefa sprzętów należących do firmy w sklepie współmałżonka pracownika (por. wyrok SN z 24 lutego 1998 r., I PKN 547/97, OSNAPiUS 1999, Nr 4, poz. 119), a także „pożyczanie” pieniędzy z kasy zakładu pracy, przy czym na ocenę tego czynu nie ma wpływu ani fakt, że pożyczona suma z powrotem znalazła się w kasie, ani też, że podobne zachowania były praktykowane wśród innych pracowników (por. wyrok SN z 26 czerwca 1998 r., I PKN 214/98, OSNAPiUS 1999, Nr 14, poz. 460).

W odniesieniu do pracowników piastujących stanowiska kierownicze, ciężkim naruszeniem obowiązków pracowniczych jest np. wyrażenie zgody, aby pracownicy wykonywali zlecenia innego podmiotu w czasie, gdy byli zobowiązani świadczyć pracę na rzecz zatrudniającego ich pracodawcy (por. wyrok SN z 27 czerwca 1963 r., III PR 26/63, PiZS 1964, Nr 7- 8, str. 92). O takim naruszeniu można również mówi w przypadku, gdy pracownik odpowiedzialny za przestrzeganie bezpieczeństwa pracy postępuje niezgodnie z obowiązującymi w firmie zasadami bhp.

Konsekwencje wynikające z art. 52 K.p., może również wyciągnąć szef, którego podwładny porzucił pracę.

Na koniec warto przytoczyć kilka przykładów, w których brak jest podstaw do uznania, że pracownik dopuścił się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Tak będzie np. w przypadku wykonywania w czasie zwolnienia chorobowego pracy, która nie jest sprzeczna z zaleceniami lekarskimi (por. wyrok SN z 19 stycznia 1998 r., I PKN 486/97, OSNAPiUS 1998, Nr 23, poz. 687) , opóźnienia usprawiedliwienia nieobecności w pracy (por. wyrok SN z 22 września 1999 r., I PKN 270/99, OSNAPiUS 2001, Nr 2, poz.40) czy też np. ujawnienie dodatkowego zatrudnienia (por. wyrok SN z 25 sierpnia 1998 r., I PKN 265/98, OSNAPiUS 1989, Nr 18, poz. 574).