Zasiłek chorobowy: co należy wiedzieć?

Przeczytaj także: Świadczenie chorobowe finansowane w całości przez ZUS nadzieją dla wielu pracodawców

Takie stanowisko wynika bezpośrednio z brzmienia art.23¹ KP, zgodnie z którym nowy pracodawca staje się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Gwarantowana minimalna podstawa wymiaru zasiłku chorobowego

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego, przysługującego z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy łącznie ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo za okres pobierania zasiłku, jak np. dodatek stażowy, nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia pracowników pomniejszonego o 13,71%. Od 1.1.2008 r. minimalne wynagrodzenie dla osoby zatrudnionej w pełnym wymiarze godzin wynosi 1126 zł .W razie pracy na ułamkowym etacie redukuje się je odpowiednio i tak dla osoby na pół etatu wyniesie ono odpowiednio 563 zł. W związku z tym podstawa wymiaru zasiłku chorobowego dla zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy nie powinna być niższa w 2008 r. od kwoty 971,63 zł (1126 zł – 13,71%).

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia, obowiązującego nie tylko w dniu powstania prawa do zasiłku, ale także w całym okresie jego pobierania. Oznacza to, że w razie podwyższenia minimalnego wynagrodzenia podczas pobierania przez daną osobę zasiłku chorobowego, jego podstawę wymiaru — niższą od tej, wynikającej z obowiązującej kwoty minimalnego wynagrodzenia — należy ustalić ponownie, z uwzględnieniem nowej wysokości tego wynagrodzenia, po pomniejszeniu o 13,71% (art. 45 ustawy chorobowej).

Przypadki nieotrzymania zasiłku chorobowego:

• jeżeli zaświadczenie lekarskie, orzekające niezdolność do pracy zostało podrobione lub sfałszowane,
• w okresie niezdolności do pracy przypadającej w czasie tymczasowego aresztowania, odbywania kary pozbawienia wolności,
• w okresie niezdolności do pracy przypadającej w czasie odbywania służby wojskowej,
• jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana rozmyślnie przez udział w bójce albo w wyniku innego umyślnego przestępstwa lub wykroczenia,
• jeżeli pracownik, w czasie zwolnienia lekarskiego od pracy, wykonuje inną pracę zarobkową lub uciążliwe czynności mogące przedłużyć okres niezdolności do pracy, albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia,
• jeżeli pracownik, w wyniku badania kontrolnego przez lekarza orzecznika ZUS został uznany za zdolnego do pracy – w takim przypadku zasiłek chorobowy nie przysługuje od określonej przez lekarza orzecznika daty ustania niezdolności do pracy.

Jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została nadużyciem alkoholu, zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres pierwszych 5 dni niezdolności do pracy (chodzi o przypadki, w których w zaświadczeniu o czasowej niezdolności do pracy zamieszczony jest kod C lub jeżeli w odpowiednim postępowaniu, np. dla celów wypadkowych, zostanie ustalone, że niezdolność do pracy została spowodowana spożyciem alkoholu).

Dokumentem stanowiącym podstawę wypłaty wynagrodzenia za czas choroby jest zaświadczenie lekarskie wystawione na druku ZUS-ZLA przez lekarza upoważnionego przez ZUS do wystawiania zaświadczeń lekarskich.

Zaświadczenie powinno być wystawione bez błędów. Jeżeli płatnik zasiłku stwierdzi błąd na zwolnieniu, powinien oddać to zaświadczenie pracownikowi, w celu przedstawienia go lekarzowi do poprawki.

Każda poprawka na druku zwolnienia lekarskiego powinna być potwierdzona pieczątką i podpisem lekarza, który wystawił to zwolnienie i dokonał poprawek.

Do czasu otrzymania poprawionego druku ZUS–ZLA płatnik nie powinien wypłacać zasiłku chorobowego.

Dokumentem potwierdzającym wypadek w drodze do pracy lub z pracy jest Karta wypadku w drodze do pracy lub z pracy (rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 24.12.2002 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposobu jego dokumentowania, wzoru karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz terminu jej sporządzania.