Przymusowa emerytura nie dyskryminuje pracowników w UE

Przeczytaj także: Wniosek o emeryturę załatwisz w czasie e-wizyty

W Hiszpanii obowiązywał przepis przejścia na emeryturę osób, które osiągnęły wyznaczony wiek. Przepis miał pomóc zwalczyć bezrobocie i ułatwić dostęp do rynku pracy dla ludzi młodych. Kiedy koniunktura gospodarcza w Hiszpanii (2001 r.) uległa poprawie, wprowadzono ustawę, która dotyczyła nagłych działań reformujących rynek pracy. Jej zasadniczym zadaniem było polepszenie sytuacji na rynku pracy i podniesienia jego jakości. Ustawa tak uchyliła jednocześnie poprzednie przepisy (m.in. w zakresie obowiązkowego przejścia na emeryturę). Mimo zmiany przepisów zapisy o obowiązkowym przejściu na emeryturę pozostawały w wielu układach zbiorowych pracy. Cztery lata później owa ustawa została znowelizowana w taki sposób, iż ponownie umożliwiała przymusowe wysyłanie pracowników na emeryturę po spełnieniu ustawowych przesłanek. I te przepisy były przedmiotem posiedzenia ETS.

Menedżer hiszpańskiej firmy tekstylnej kończąc 65 lat został zmuszony do przejścia na świadczenia emerytalne. Pracodawca powołał się na przepisy zbiorowego układu pracy obowiązującego w danej dziedzinie hiszpańskiej gospodarki. Przepisy wskazywały, że pracownik osiągając 65 lat zmuszony jest do wycofania się z zatrudnienia i przejścia na emeryturę.

Pracownik zaskarżył pracodawcę do madryckiego sądu. Ten z kolei wystąpił o rozstrzygnięcie problemu do ETS. Zgodnie bowiem z przepisami art. 2 ust. 1 dyrektywy 2000/78/WE z 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz. Urz UE L 303), w państwie członkowskim nie może mieć miejsca pośrednia lub bezpośrednia dyskryminacja w stosunku do warunków zatrudnienia i pracy, łącznie z warunkami zwalniania i wynagradzania pracowników. Z kolei artykuł 6 tej dyrektywy wskazuje, że państwa członkowskie UE mogą przyjąć różne traktowanie pracowników ze względu na ich wiek.

16 października 2007 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok w powyższej sprawie (C 411/05 ). ETS wskazał, że państwa UE mają możliwość wprowadzenia przepisów, które przyczynią się do wydłużenia aktywności zawodowej ich obywateli lub skrócenie zatrudnienia, motywując to np. sytuacją na rynku pracy. Zmiana prawa w Hiszpanii nastąpiła za namową partnerów społecznych w celu lepszego podziału zatrudnienia pomiędzy pokolenia. Dlatego warunki wskazane w dyrektywie nie zostały naruszone.