Wykonywanie orzeczeń i ugód

Wykonywanie orzeczeń zaliczanych do I grupy następuje w trybie dobrowolnym lub przymusowym (czyli zaspokojenie żądania wierzyciela wbrew zachowaniu dłużnika - co inaczej nazywamy egzekucją). Do wszczęcia egzekucji potrzebne jest zaopatrzenie prawomocnego orzeczenia klauzulą wykonalności. Podstawą egzekucji może być wyjątkowo nieprawomocne orzeczenie sądu jeżeli:

1. został mu nadany rygor natychmiastowej wykonalności i sąd zaopatrzył go klauzulą wykonalności
2. jeżeli sąd pierwszej instancji nałożył w nieprawomocnym wyroku obowiązek dalszego zatrudnienia pracownika do czasu prawomocnego orzeczenia

Środki służące wykonaniu orzeczenia są różne w zależności od rodzaju świadczenia:

1. Wykonywanie tytułów zasadzających należności pieniężne:

a) dobrowolnie - wypłata zasądzonej należności z kasy zakładu lub rachunku bankowego

b) przymusowo - w trybie egzekucji:

• przez egzekucję należności z rachunku bankowego
• przez egzekucję z innego mienia dłużnika (ruchomości, wierzytelności, innych praw majątkowych a jeżeli dłużnikiem jest pracownik- najczęściej przez egzekucję z wynagrodzenia za pracę)

2. Wykonywanie tytułów zasądzających świadczenia niepieniężne: Świadczenia niepieniężne dzielą się ze względu na sposób ich wykonania na:

a) świadczenia, których spełnienie zależy wyłącznie od woli samego dłużnika, czyli spełniane mocą czynności dłużnika - to świadczenia polegające na dopuszczeniu pracownika do pracy, wydaniu świadectwa o pracy

b) świadczenia, które mogą być spełnione w inny sposób bez udziału dłużnika i niezależnie od jego woli - np. świadczenia polegające na wydaniu określonych rzeczy (np. deputatów) i na złożeniu oświadczenia woli potrzebnego do nawiązania stosunku pracy