Odpowiedzialność przewoźnika w tranzycie. Jakie procedury są wymagane?

Przeczytaj także: Tranzyt, czyli procedura (bardzo) specjalna

Procedura tranzytu realizowana jest na podstawie Konwencji o wspólnej procedurze tranzytu (WPT), a jej stronami są: Wspólnota Europejska (27 państw) oraz Islandia, Macedonia Północna, Norwegia, Serbia, Szwajcaria, Turcja, Ukraina i Zjednoczone Królestwo.

Większość przewozów w procedurze tranzytu wspólnotowego to tranzyt zewnętrzny. Pozwala on na przemieszczanie towarów nieunijnych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii. Stosuje się wówczas procedurę tranzytową T1. Do sporządzenia dokumentu celnego T1 wymagane jest przedstawienie m.in.: krajowego lub międzynarodowego listu przewozowego (CMR), specyfikacji towaru lub packing list, świadectw, certyfikatów i licencji, które są wymagane przy tranzycie określonych towarów, takich, jak: świadectwo pochodzenia towaru lub świadectwo sanitarne. Najważniejszym dokumentem jest jednak faktura handlowa, bo to na jej podstawie określana jest wartość celna towarów, a w związku z tym również wysokość gwarancji tranzytowej niezbędnej do przeprowadzenia procedury – wyjaśnia Joanna Porath, właścicielka agencji celnej AC Porath.

Na potrzeby procedury tranzytu są wykorzystywane też inne rodzaje dokumentów:

• dokument B/L
• karnet TIR (Międzynarodowa Konwencja TIR)
• list lotniczy AWB (lotniczy tranzyt międzynarodowy)
• dokument kolejowy CIM/SMGS (kolejowy tranzyt międzynarodowy).

Procedura tranzytu może odbywać się w procedurze standardowej (rozpoczęcie i zakończenie procedury odbywa się w oddziale celnym) lub uproszczonej (rozpoczęcie i zakończenie procedury odbywa się w miejscu uznanym lub wyznaczonym, u upoważnionego nadawcy lub odbiorcy. Jakie obowiązki spoczywają na przewoźniku w momencie zgłoszenia jego środka transportu jako realizującego procedurę tranzytową?

Przed rozpoczęciem procedury tranzytu w Urzędzie Celnym wyjścia) obowiązują czynności wynikające ze Wspólnej Konwencji Tranzytowej. Należą do nich: złożenie zgłoszenia celnego w formie elektronicznej, nadanie numeru LRN, przedstawienie towaru i wymagalnych załączników, nadanie numeru MRN, rejestracja złożonego zabezpieczenia, wydruk TDT oraz zwolnienie towaru do procedury tranzytu. Natomiast przy zakończeniu procedury tranzytu w Urzędzie Celnym przeznaczenia wymagane czynności to: przedstawienie towaru i dokumentów w stanie niezmienionym, zarejestrowanie przybycia, czyli identyfikacja po numerze MRN, zwolnienie towaru z procedury tranzytu i wprowadzenie go do kolejnej procedury celnej: dopuszczenia do obrotu, reeksportu lub przyjęcia na magazyn w formie Magazynu Czasowego Składowania czy Składu Celnego. W każdym momencie trwania procedury tranzytu funkcjonariusze celni mogą zażądać rewizji towaru – wyjaśnia Joanna Porath.

Jak to wygląda w praktyce? Jaka jest odpowiedzialność przewoźnika w tranzycie?

Każdy przewoźnik musi znać procedury i wiedzieć, jakie dokumenty wymagane są na kolejnych etapach procedury tranzytowej zgodnie ze Wspólną Konwencją Tranzytową. Znajomość tych zagadnień ułatwia nie tylko współpracę z obsługującą go agencją celną, ale też urzędami celnymi na całej trasie przewozu. Zatrudniony w firmie przewozowej kierowca powinien również posiadać niezbędną wiedzę o postępowaniu podczas realizacji tranzytu np. w przypadku kontroli lub rewizji celnej – mówi Joanna Porath.

Na przykład importer, który posiada swój magazyn w Warszawie, chciałby tam złożyć towar znajdujący się na terminalu w Gdańsku i samodzielnie go odprawić. By móc dokonać takiej czynności musi otworzyć procedurę tranzytu w Oddziale Celnym w Gdańsku, zgodnie z lokalizacją Centrum Urzędowego Dokonywania Odpraw i zamknąć w Oddziale Celnym w Warszawie, również z zastosowaniem tych obostrzeń. Każdorazowo funkcjonariusz celno-skarbowy określa termin, do którego należy przedstawić towar w urzędzie celnym przeznaczenia. Oznacza to, że przewoźnik ma ograniczony czas na dostarczenie i zgłoszenie go do kolejnej procedury.

Przy procedurze tranzytu przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona musi pamiętać o jeszcze jednej ważnej kwestii – to na nim spoczywa obowiązek złożenia Przywozowej Deklaracji Skróconej. Musi być ona przekazana do urzędu celnego wprowadzenia (czyli urzędu celnego na granicy UE) przed przybyciem towaru do tego urzędu. W zależności od rodzajów środków transportu określone są różne terminy składania PDS, np. w przypadku transportu drogowego musi być to co najmniej na godzinę przed przybyciem do urzędu celnego na granicy UE.

Polska pełni coraz ważniejszą rolę jako kraj tranzytowy, dlatego tak istotna jest znajomość wszystkich niezbędnych procedur, by towar przewożony przez nasz kraj mógł szybko i sprawnie trafić do miejsca przeznaczenia, a wszystkie procedury związane z tranzytem prawidłowo zakończone – dodaje Joanna Porath.