Frankowicze Banku Millennium powinni spieszyć się z dochodzeniem roszczeń

Przeczytaj także: Spłaciłeś kredyt we frankach? Zobacz, czy ciągle możesz dochodzić roszczeń od banku

Przypomnijmy, iż na podstawie wyroku Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 14 grudnia 2010 r. (XVII AmC 426/09) do rejestru niedozwolonych klauzul umownych prowadzonego przez Prezesa UOKIK wpisane zostały przeciwko Bankowi Millennium:

1. pod numerem 3178 – klauzula o następującym brzmieniu:

„Kredyt jest indeksowany do CHF/USD/EUR, po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna CHF/USD/EUR według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku Millennium w dniu uruchomienia kredytu lub transzy”

2. pod numerem 3179 – klauzula o następującym brzmieniu:

„W przypadku kredytu indeksowanego kursem waluty obcej kwota raty spłaty obliczona jest według kursu sprzedaży dewiz, obowiązującego w Banku na podstawie obowiązującej w Banku Tabeli Kursów Walut Obcych z dnia spłaty”

Ww. klauzule, stosowane przez Bank Millennium w umowach kredytowych powiązanych z kursem waluty obcej, uznane zostały rzecz Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów za sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszające interesy konsumentów i co za tym idzie zakazane zostało ich stosowane w obrocie z udziałem konsumentów.

Osoby, które mają w swoich umowach zapisy o treści wskazanej powyżej mogą skorzystać z przewidzianego przez prawo domniemania ich abuzywności, co w konsekwencji winno skutkować usunięciem przedmiotowych klauzul z umowy, przy zachowaniu w mocy pozostałych jej postanowień. Skutkiem powyższego winno być „odfrankowanie umowy”, czyli dalsze istnienie umowy kredytu w PLN opartego o stawkę referencyjną Libor.

Prawomocny wyrok uwzględniający powództwo o uznanie postanowienia wzorca umowy za niedozwolone stanowi bowiem prejudykat w indywidualnym postępowaniu sądowym, co wynika wprost normy art. 479/43 kpc. Przepis ten, mimo nowelizacji ustawy – kodeks postępowania cywilnego dokonanej ustawą z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz niektórych innych ustaw nadal, na podstawie art. 9 owej ustawy, nadal znajduje zastosowanie w odniesieniu do wzorów wpisanych do rejestru postanowień wzorców uznanych za niedozwolone. Powyższe potwierdził Sąd Najwyższy w uchwale składu 7 sędziów SN z dnia 20 listopada 2015 r. (III CZP 17/15). W uzasadnieniu przedmiotowego orzeczenia czytamy (s.18) …. „Nie ma potrzeby, aby inne osoby mogły wszczynać na nowo postępowanie o uznanie za niedozwolone postanowienia wzorca umowy o tej samej treści normatywnej przeciwko temu samemu pozwanemu przedsiębiorcy, gdyż skutki wyroku działają na ich rzecz w indywidualnych sporach z tym przedsiębiorcą (…) Skutki te wyrażają się w daleko idącej ingerencji w sferę prawną pozwanego przedsiębiorcy, który musi liczyć się z tym, że w każdym indywidualnym sporze z jego udziałem sąd – pozostając związanym prejudycjalnym skutkiem tego wyroku – będzie musiał uznać dane postanowienie umowne za niedozwolone …”.

Owo obowiązywanie jest jednak ograniczone czasowo. Zgodnie z art. 9 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz niektórych innych ustaw, w odniesieniu do postanowień wzorców umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umów uznanych za niedozwolone, o którym mowa w art. 479/45 ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż przez 10 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. nie dłużej niż do dnia 17 kwietnia 2026 r.

Po 17 kwietnia 2026 r. powoływanie się na wyrok Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i dokonany na jego podstawie wpis określonych klauzul do rejestru niedozwolonych klauzul umownych może już nie być skuteczne. Oznacza to, iż sąd orzekający w indywidualnej sprawie wytoczonej przez konsumenta nie będzie zwolniony z obowiązku badania zgodności z prawem zapisów umowy odnoszących się do mechanizmu indeksacji, w tym spełnienia przesłanek z art. 385¹ kc, co niewątpliwie negatywnie wpłynie na długość samego postępowania przed sądem.

Wydaje się, iż do 17 kwietnia 2026 r. jest jeszcze sporo czasu. Mając jednak na uwadze czas trwania postępowań sądowych, które z reguły trwają kilka lat, nie jest go aż tak wiele. Warto więc jak najwcześniej podjąć stosowne działania zwłaszcza, iż biorąc pod uwagę obecne trendy orzecznicze, jest to dobry moment na podjęcie walki z bankiem.