Kiedy odprawa przy zwolnieniach indywidualnych

Przeczytaj także: Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu pandemii? Sprawdź swoje prawa

Prawo do odprawy pieniężnej w przypadku pojedynczego zwolnienia wynika z ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. nr 90, poz. 844 z późn. zm.) zwanej potocznie ustawą o zwolnieniach grupowych. Konieczne jest jednak spełnienie warunków określonych w art. 10 ust. 1 w/w ustawy. Artykuł ten wskazuje na przepisy art. 5 ust. 3-7 i art. 8 (dotyczące szczególnej ochrony przed zwolnieniem w czasie zwolnień grupowych oraz prawa do odprawy), które stosuje się odpowiednio w razie konieczności rozwiązania przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron, a zwolnienia w okresie nieprzekraczającym 30 dni obejmują mniejszą liczbę pracowników niż określona w art. 1.

Zwolnienie indywidualne, czyli takie, którego ze względów ilościowych nie można zakwalifikować do zwolnienia grupowego, jest więc uzależnione od następujących warunków:

• pracodawca zatrudnia co najmniej 20 pracowników w chwili dokonywania zwolnień,
• stosunek pracy zostaje rozwiązany z przyczyn niedotyczących pracownika,
• przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron,
• zwolnienia mają miejsce w okresie trwającym nie dłużej niż 30 dni i obejmują mniejszą liczbę pracowników niż przewidziana w art. 1 omawianej ustawy.

W przypadku opisywanych zwolnień indywidualnych w/w przesłanki zastosowania przepisów ustawy o zwolnieniach grupowych muszą zostać spełnione jednocześnie.

Wspomniana wyżej ustawa wyróżnia zwolnienia grupowe i indywidualne, w zależności od liczby jednocześnie zwalnianych pracowników. Zwolnienia indywidualne mają miejsce w sytuacji, gdy pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników rozwiązuje stosunki pracy z przyczyn nieleżących po stronie pracowników, w okresie 30 dni z mniejszą liczbą osób, niż została wskazana w art. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych, tj.:

1. 10 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 100 pracowników,
2. 10% pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 100, jednakże mniej niż 300 pracowników,
3. 30 pracowników, gdy pracodawca zatrudnia co najmniej 300 lub więcej pracowników.

Ze zwolnieniem indywidualnym mamy do czynienia w chwili rozwiązania umowy o pracę z chociażby jednym pracownikiem z przyczyn niedotyczących pracownika.