Umowa uaktywniająca z nianią. Czy to się opłaca?

Przeczytaj także: Ubezpieczenia społeczne niań

Dane dolnośląskiego ZUS-u wskazują, że umowa uaktywniająca z nianią nie jest rozwiązaniem, które zyskiwałoby jakąś szczególną popularność. W listopadzie br. opiekunkę "uaktywniło" zaledwie 528 osób. Najwięcej z nich pochodziło z Wrocławia, a najmniej z Legnicy. Do tego wyraźnie widać, że zawód niani ciągle obarczony jest stereotypem damskiej profesji - mężczyźni stanowią zaledwie 3 proc. zatrudnionych w oparciu o umowę uaktywniającą.

Zdaniem ZUS, stosunkowo małe zainteresowanie zatrudnieniem opiekunki powinno zaskakiwać - jego przedstawiciele podkreślają, że umowa uaktywniająca jest prosta i korzystna finansowo dla obu jej stron. Można ją zawrzeć w przypadku, gdy dziecko, nad którym opiekę powierzamy niani, ma od 20 tygodni do 3, a nawet 4 lat, jeżeli nie mamy możliwości zapewnienia mu opieki przedszkolnej.

Jak powinna wyglądać umowa uaktywniająca?

Umowa uaktywniająca powinna zawierać zapisy określające:

• strony umowy;
• cel i przedmiot umowy;
• czas i miejsce sprawowania opieki;
• liczbę dzieci powierzonych opiece;
• obowiązki niani;
• wysokość wynagrodzenia oraz sposób i termin jego wypłaty;
• czas, na jaki umowa została zawarta;
• warunki i sposób zmiany i rozwiązania umowy.

Trzeba pamiętać, że nianią nie może być żaden z rodziców, ani osoba niepełnoletnia. Może natomiast być to babcia, dziadek lub inna osoba spokrewniona. Po podpisaniu umowy rodzic musi zgłosić ten fakt w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, zgłaszając siebie, jako płatnika składek oraz opiekunkę, jako osobę ubezpieczoną, jeżeli niania będzie podlegała ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu. Pomocy przy wypełnieniu dokumentów zgłoszeniowych udzieli każdy pracownik Sali obsługi klienta ZUS.

Na podstawie takiej umowy nianie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu i rentowemu oraz ubezpieczeniu wypadkowemu. Natomiast ubezpieczenie chorobowe jest dobrowolne. Oficjalnym płatnikiem składek jest jeden z rodziców dziecka, ale w praktyce składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe niań finansuje budżet państwa. Ewentualną składkę na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe finansuje zatrudniona opiekunka. Rodzic potrąca tę składkę z pensji i odprowadza do ZUS. Oczywiście niania obowiązkowo podlega także ubezpieczeniu zdrowotnemu, a składkę tę finansuje budżet państwa.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych opłaca za nianię składki finansowane przez budżet państwa w następujących przypadkach: gdy rodzice są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, świadczą usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej (np. umowy agencyjnej, umowy zlecenia), prowadzą pozarolniczą działalność, prowadzą działalność rolniczą (z wyjątkiem osoby podlegającej ubezpieczeniu społecznemu rolników, jako domownik).

Rodzic, który podpisał umowę uaktywniającą z nianią, musi do 15. dnia następnego miesiąca dostarczyć do ZUS dokumenty rozliczeniowe. Trzeba pamiętać, że budżet państwa sfinansuje tylko składki obliczone od wynagrodzenia niani nieprzekraczającego kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Nie ma potrzeby comiesięcznego składania dokumentów rozliczeniowych za nianię. Wystarczy złożyć komplet dokumentów za pełny poprzedni miesiąc. Uwaga: jeśli w przyszłości miesięczne wynagrodzenie niani zmieni się, rodzic zobowiązany jest do ponownego złożenia rozliczenia.

Co zrobić, gdy niania zachoruje?

Jeśli niania wyraziła chęć podlegania dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu i została przez nas zgłoszona do tego ubezpieczenia, może uzyskać zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne. Należy jednak pamiętać o tym, że prawo do zasiłku chorobowego ma po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Nieco inaczej sytuacja wygląda, jeśli niania ulegnie wypadkowi w drodze do pracy i z pracy. Wówczas nabędzie prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego. Niania, która zachorowała otrzyma od lekarza zaświadczenie lekarskie, które osoby zatrudniające nianię, wraz z wypełnionym drukiem ZUS Z-3a, powinny złożyć w placówce ZUS.