Przepisy prawne: najważniejsze zmiany V 2016 r.

Przeczytaj także: Ustawa Prawo działalności gospodarczej okiem BCC

PRAWO CELNE

1 maja 2016 r. częściowo weszło w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 952/2013 z dnia 9 października 2013 r., ustanawiające unijny kodeks celny (Dz. U. UE L z dnia 10 października 2013 r.), na podstawie którego:

• wprowadzono nową definicję decyzji (tzw. „decyzji celnej”), zgodnie z którą "decyzja" oznacza każdy akt wydany przez organy celne odnoszący się do przepisów prawa celnego zawierający orzeczenie w konkretnej sprawie, który pociąga za sobą skutki prawne dla zainteresowanej osoby lub zainteresowanych osób. Jednocześnie dokonano ich podziału na decyzje wydawane na wniosek albo z urzędu oraz decyzje korzystne albo niekorzystne dla zainteresowanego;
• wprowadzono regulację, na podstawie której wszelka wymiana informacji między organami celnymi oraz między przedsiębiorcami a organami celnymi, takich jak deklaracje, zgłoszenia, wnioski lub decyzje, a także przechowywanie tych informacji zgodnie z wymogami przepisów prawa celnego, odbywa się za pomocą technik elektronicznego przetwarzania danych. Jedynie w drodze odstępstwa Komisja Europejska może w wyjątkowych przypadkach przyjąć decyzje umożliwiające jednemu państwu członkowskiemu lub większej ich liczbie korzystanie ze sposobów wymiany
  i przechowywania informacji, innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych;
• wprowadzono instytucję tzw. „upoważnionego przedsiębiorcy”. Przedsiębiorca mający siedzibę na obszarze celnym Unii i spełniający kryteria określone w ww. rozporządzeniu, może złożyć wniosek o przyznanie mu statusu „upoważnionego przedsiębiorcy”. Upoważnienie to może być dwojakiego rodzaju. Jeden rodzaj umożliwia korzystanie z niektórych uproszczeń celnych zgodnie z przepisami prawa celnego, drugi natomiast upoważnia do korzystania z ułatwień dotyczących bezpieczeństwa i ochrony;

Powyższa regulacja unijna, jak wynika już z samej preambuły rozporządzenia, służy m.in. uproszczeniu przepisów prawa celnego poprzez wykorzystanie nowoczesnych narzędzi
i technologii, a także ułatwieniu legalnej wymiany handlowej oraz zwalczaniu nadużyć. Skutkiem wejścia w życie rozporządzenia jest konieczność dostosowania do niego polskich regulacji, zawartych w szeregu aktów prawnych.

SWOBODA DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ

19 maja 2016 r. częściowo weszła w życie ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1893), na podstawie której znowelizowano m.in. ustawę z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584, z późn. zm.). Do zmian zaliczamy m.in.:

• wprowadzenie regulacji, na podstawie której przedsiębiorca jest obowiązany posiadać tytuł prawny do nieruchomości, których adresy podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej „CEIDG”). Do adresów tych zalicza się adres zamieszkania przedsiębiorcy, adres do doręczeń przedsiębiorcy oraz adresy, pod którymi jest wykonywana działalność gospodarcza, w tym adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony. Tytuł ten nie podlega dołączeniu do wniosku o wpis do CEIDG, a jedynie jest przedstawiany organowi ewidencyjnemu na jego wezwanie. Będzie to miało miejsce w przypadku powzięcia przez ministra właściwego do spraw gospodarki informacji o braku tytułu prawnego do nieruchomości wskazanej we wpisie;
• wprowadzenie przepisu umożliwiającego rezygnację z wpisu w CEIDG przed rozpoczęciem wykonywania działalności gospodarczej przez daną osobę. Na jego podstawie, w przypadku dokonania wpisu do CEIDG, osoba fizyczna może złożyć wniosek o wpis do CEIDG wraz z informacją o niepodjęciu działalności gospodarczej. Wniosek taki złożyć należy najpóźniej do końca upływu dnia poprzedzającego wskazaną datę rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej. Dotychczasowe przepisy prowadziły do sytuacji, gdy osoba która dokonała wpisu, a jednocześnie nie podjęła prowadzenia działalności gospodarczej, nadal widniała w CEIDG;

Celem powyższych regulacji, jak wynika z uzasadnienia projektu do nowelizacji, jest zwiększenie bezpieczeństwa obrotu gospodarczego, m.in. poprzez uregulowanie procedury postępowania w przypadku podmiotów, które podają fałszywe adresy związane z wykonywaniem działalności gospodarczej. Ponadto nowelizacja prowadzi do tego, aby wpisy w CEIDG w sposób bardziej klarowny odzwierciedlały stan rzeczywisty. Do powyższego powinno przyczynić się umożliwienie osobie, która została już wpisana do CEIDG, rezygnacji z wpisu przed rozpoczęciem wykonywania przez nią działalności, dzięki czemu nie będzie ona widniała na stronie internetowej CEIDG, jako przedsiębiorca.

PODATEK DOCHODOWY OD OSÓB FIZYCZNYCH

19 maja 2016 r. częściowo weszła w życie ustawa z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1893), na podstawie której znowelizowano m.in. ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Do zmian zaliczamy m.in.:

• wprowadzenie dodatkowej regulacji rozszerzającej obowiązek informacyjny względem naczelnika urzędu skarbowego. Na jej podstawie podatnicy, którzy rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej albo w poprzednim roku podatkowym byli opodatkowani na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub prowadzili księgi rachunkowe, są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania podatnika o prowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów (dalej „księga”). Powyższego obowiązku dokonać należy w terminie 20 dni od dnia założenia księgi;
• wprowadzenie przepisu, na podstawie którego, jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany zawiadomić
  o tym naczelnika urzędu skarbowego, któremu zostało złożone zawiadomienie o prowadzeniu księgi. Powyższego należy dokonać w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym. Przy czym podatnik zobligowany jest do wskazania nazwy i adresu biura, miejsca prowadzenia oraz przechowywania księgi i dowodów związanych z jej prowadzeniem. Inaczej wygląda sytuacja, gdy działalność jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki jawnej osób fizycznych lub spółki partnerskiej. Wtedy ww. zawiadomienie składają wszyscy wspólnicy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania każdego z nich.