Martwe przepisy czyli ustawa o zawodzie psychologa

Przeczytaj także: Psycholog - zakres obowiązków i opis stanowiska

Warto dodać, że Polskie Towarzystwo Psychologiczne nie bagatelizuje problemu, stale podejmuje rozmowy i wystosowuje pisma do Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej – niestety, póki co bez żadnych rezultatów.

Na tle powyższego rodzi się pytanie o to w jaki sposób można dochodzić swoich praw do czasu aż ustawa o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologa nabierze bardziej realnego charakteru. Oczywiście zawsze pozostają ogólne, sprawdzone przepisy Kodeksu Cywilnego. Odpowiedzialność psychologa na gruncie prawa cywilnego może przybrać formę zarówno odpowiedzialności kontraktowej – czyli takiej, która swoje źródło ma w niewykonaniu bądź nieprawidłowym wykonaniu umowy łączącej pacjenta i psychologa, jak i deliktowej – z tzw. czynu zabronionego, w myśl ogólnej zasady, że kto ze swojej winy wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

W bardzo ograniczonym zakresie można by także poszukiwać sprawiedliwości na drodze przepisów karnych. Trzeba mieć jednak świadomość, że odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, o ile społeczna szkodliwość tego czynu jest wyższa niż znikoma, a sprawcy można przypisać winę. Przestępstwami, jakich dopuścić się może psycholog będą przede wszystkim np. narażenie człowieka na niebezpieczeństwo, nieudzielenie pomocy oraz spowodowanie ciężkiego, średniego albo lekkiego uszczerbku na zdrowiu.

W sytuacji gdy brak jest standardów wykonywania zawodu bezsprzecznie trudniej będzie wykazać, że dane zachowanie psychologa czy zastosowana przez niego metoda terapeutyczna była niewłaściwa. Z całą pewnością, cały etap części dowodowej takiego postępowania cywilnego czy karnego i osiągnięcie zamierzonego celu będzie dużo większym wyzwaniem niż możliwość odwołania się bezpośrednio do przepisów ustawy szczególnej, która reguluje wszystkie te kwestie. Nie można się jednak poddawać, trzeba po prostu uzbroić się w cierpliwość.