Przepisy prawne: najważniejsze zmiany III 2016 r.

Przeczytaj także: Przepisy prawne: najważniejsze zmiany X 2016 r.

RAPORT O BEZPIECZEŃSTWIE ZAKŁADU O DYUŻYM RYZYKU

22 marca 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 23 lutego 2016 r. w sprawie raportu o bezpieczeństwie zakładu o dużym ryzyku (Dz. U. z 2016, poz. 287), którego podstawę stanowi art. 253 ust. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, z późn. zm.), a które zastąpiło rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie wymagań, jakim powinien odpowiadać raport o bezpieczeństwie zakładu o dużym ryzyku (Dz. U. z 2003 r., nr 104, poz. 970). Ww. rozporządzenie:

• stanowi implementację przepisów unijnych poprzez częściowe wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/18/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie kontroli zagrożeń poważnymi awariami związanymi z substancjami niebezpiecznymi, zmieniającą, a następnie uchylającą dyrektywę Rady 96/82/WE (Dz. Urz. UE L 197 z 24.07.2012, str. 1);
• określa wymagania, jakim powinien odpowiadać raport o bezpieczeństwie zakładu o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej, który prowadzący zakład o dużym ryzyku obowiązany jest opracować, a następnie przedłożyć komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska. Za zakład o dużym ryzyku uznać należy taki zakład, w którym występuje jedna lub więcej substancji niebezpiecznych, określonych w Rozporządzeniu Ministra Rozwoju z dnia 29 stycznia 2016 r. w sprawie rodzajów i ilości znajdujących się w zakładzie substancji niebezpiecznych, decydujących o zaliczeniu zakładu do zakładu o zwiększonym lub dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej (Dz. U. z 2016 r., poz.138). Największą grupę zakładów o dużym ryzyku w Polsce stanowią rozlewnie i bazy przeładunkowo – magazynowe gazu płynnego propan – butan oraz bazy magazynowe ropopochodnych paliw płynnych i ropy naftowej;
• określa formę sporządzenia raportu o bezpieczeństwie, umożliwiając przygotowanie go zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej, po uprzednim uzgodnieniu z komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkim inspektorem ochrony środowiska;
• określa obowiązkowe elementy raportu o bezpieczeństwie, m.in. takie jak informacje o zakładzie, w tym o jego działalności, organizacji i systemie zarządzania, istotne dla zapobiegania poważnym awariom przemysłowym; opis instalacji zakładu; opis zidentyfikowanych zagrożeń i oceny ryzyka wystąpienia poważnej awarii; opis systemów, środków i działań mających na celu ograniczenie skutków poważnej awarii przemysłowej; informacja, że prowadzący zakład opracował wewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy oraz dostarczył informacje do opracowania zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego; informacje dla celów planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz nazwy podmiotów zaangażowanych w przygotowanie raportu.

BANKOWY FUNDUSZ GWARANCYJNY

23 marca 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz. U. z 2016 r., poz. 381), na podstawie której znowelizowano m.in. ustawę z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1866 oraz z 2015 r. poz. 978, 1166, 1513 i 1844), w tym:

• wprowadzono nowe zasady księgowania składek na Bankowy Fundusz Gwarancyjny z rocznego na kwartalny, w związku z czym podmioty, zobligowane do wnoszenia obowiązkowych opłat, będących źródłem finansowania Funduszu, wnosić je będą w okresach kwartalnych w wysokości iloczynu stawki nieprzekraczającej 0,075 % i wartości aktywów oraz zobowiązań pozabilansowych ustalonych na koniec kwartału bezpośrednio poprzedzającego kwartał, którego opłata dotyczy. Dotychczas składki ustalane były rocznie;
• powyższa zmiana ma służyć uniknięciu sytuacji, w której w związku z wniesieniem jednorazowej opłaty na początku roku na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania odnotowałaby stratę bilansową w śródrocznym sprawozdaniu finansowym, co byłoby związane z koniecznością przedstawienia programu naprawczego.