Przepisy prawne: najważniejsze zmiany II 2016 r.

Przeczytaj także: Sejm nowelizuje Kodeks pracy. Ograniczenia czasowych umów o pracę

PRAWO PRACY

22 lutego 2016 r. weszła w życie ustawa z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks Pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1220), na podstawie której znowelizowano m.in. ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 i 1662 oraz z 2015 r. poz. 1066), w tym:

• ograniczono rodzaje umów o pracę do trzech następujących:
  • umowa o pracę na okres próbny,
  • umowa o pracę na czas określony,
  • umowa o pracę na czas nieokreślony.
  
  Należy przy tym podkreślić, iż chociaż formalne zrezygnowano z wyodrębniania wśród rodzajów umów o pracę umowy na czas wykonywania określonej pracy oraz umowy na zastępstwo, to pozostaną one podtypami umów na czas określony. Znowelizowane przepisy kodeksu pracy uwzględniły bowiem te umowy jako szczególne przypadki zawierania umów na czas określony.
• wprowadzono regulację, zgodnie z którą okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Celem powyższej regulacji jest uniemożliwienie zawierania długoterminowych umów o pracę na czas określony. Ww. ograniczenia nie będą miały zastosowania do umów o pracę zawieranych na czas określony w następujących przypadkach:
  • w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
  • w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
  • w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
  • gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie, a przyczyny te zostaną wpisane do umowy o pracę oraz zostanie zawiadomiony o tym fakcie okręgowy inspektor pracy;
• wprowadzono regulację, zgodnie z którą okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i umowy o pracę zawartej na czas określony jest uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy. Dotychczasowe przepisy przewidywały w odniesieniu do umowy na czas określony możliwość wypowiedzenia tylko w przypadku zawarcia umowy na okres dłuższy niż 6 miesięcy i tylko w przypadku, gdy stosowne postanowienie w tym zakresie zawarte zostało w treści umowy.

PODATEK OD NIEKÓTYCH INSTYTUCJI FINANSOWYCH (tzw. „podatek bankowy”)

1 lutego 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 68), regulująca opodatkowanie podatkiem aktywów niektórych instytucji finansowych, na podstawie której:

• podatkiem zostały objęte m.in. banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji kredytowych, SKOKi, krajowe zakłady ubezpieczeń, krajowe zakłady reasekuracji, instytucje pożyczkowe, z wyłączeniem banków państwowych i innych instytucji w szczególnych przypadkach przewidzianych w ww. ustawie;
• podstawą opodatkowania jest wysokość aktywów rozumiana jako „nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej”;
• do odprowadzania podatku zobowiązane są te podmioty, których aktywa osiągną określoną wartość — w przypadku banków - 4 miliardy złotych, u ubezpieczycieli 2 mld złotych, a u instytucji pożyczkowych 200 milionów złotych;
• podatek wynosi 0,0366% podstawy opodatkowania miesięcznie.