Prawo spadkowe: nowelizacja KC podpisana przez Prezydenta

Przeczytaj także: TOP 10 zmian w prawie w 2015 roku

Ustawa o ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht dla załóg statków rybackich.

W dniu 3 kwietnia 2015 roku została także podpisana przez Prezydenta RP ustawa z dnia 5 marca 2015 r. o ratyfikacji Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht dla załóg statków rybackich, sporządzonej w Londynie dnia 7 lipca 1995 r.

W dniu 7 lipca 1995 r. w siedzibie IMO w Londynie, przyjęto Międzynarodową konwencję o wymaganiach w zakresie wyszkolenia, wydawania świadectw oraz pełnienia wacht dla załóg statków rybackich, zwaną dalej „Konwencją STCW-F”. (International Convention on Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Fishing Vessel Personnel, 1995).

Konwencja jest pierwszym prawnie wiążącym instrumentem, ustanawiającym na poziomie globalnym jednolite standardy wyszkolenia oraz certyfikacji załóg statków rybackich o długości powyżej 24 m. Określono w niej wymagania minimalne, których państwa zobowiązane są przestrzegać i które mogą podwyższyć, zgodnie z własną polityką szkolenia kadr morskich. Obowiązujące w Polsce akty prawne regulujące problematykę, której dotyczy omawiana konwencja, zawierają już rozwiązania, do których zobowiązuje stronę polską ratyfikacja Konwencji STCW-F. Wprowadzono do nich także zgodne z konwencją definicje, a także nowy dyplom szypra żeglugi nieograniczonej. Osoby posiadające taki dyplom będą uprawnione do dowodzenia statkami rybackimi o długości powyżej 24 m w żegludze nieograniczonej. Dotychczas funkcjonującym dyplomom szypra 1 i 2 klasy rybołówstwa morskiego przyporządkowano nowe uprawnienia, wynikające z Konwencji STCW-F. Zgodnie z wymaganiami Konwencji poprzednio obowiązujące programy szkoleń szypra 1 i 2 klasy rybołówstwa morskiego zastąpiono ramowymi programami szkoleń oraz wprowadzono nowy program szkolenia: szypra statku rybackiego o długości powyżej 24 m uprawiającego żeglugę na wodach nieograniczonych.

Postanowienia Konwencji STCW-F zostały implementowane do polskiego porządku prawnego, wyprzedzając proces ratyfikacji, w związku z czym, jej ratyfikacja nie spowoduje konieczności wprowadzenia zmian w polskim porządku prawnym.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Peru o przekazywaniu osób skazanych.

W dniu 7 kwietnia 2015 roku została także podpisana przez Prezydenta RP ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Peru o przekazywaniu osób skazanych, podpisanej w Limie dnia 27 maja 2014 r.

W Umowie sprecyzowano warunki, jakie są niezbędne do przekazania osoby skazanej, m.in. jest to właśnie wyrażenie zgody przez samego skazanego. Wprowadzono zasadę, że jednym z warunków przekazania jest, by działanie lub zaniechanie będące podstawą skazania, stanowiło przestępstwo zgodnie z prawem państwa wykonania. Ustalono także, że przekazanie dotyczyć musi osób, którym pozostał do odbycia kary co najmniej 6 miesięcy lub gdy okres ten jest nieokreślony(np. przy karze dożywocia). Taki warunek jest niezbędny ze względu na długość procedur związanych z przekazywaniem skazanych. W wyjątkowych przypadkach Umowa dopuszcza przekazanie także osoby, której pozostało do

Po przejęciu osoby skazanej państwo wykonania kary związane jest rodzajem i wymiarem kary, którą przejmuje do wykonania. W związku z tym , kara taka nie może być zaostrzona, chociaż dalsze wykonywanie kary w państwie wykonania podlega prawu wewnętrznemu tego państwa. Osoby, które będą odbywać karę w Polsce, będą miały zaliczoną karę już odbytą w Peru.

Ustawa o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Serbii o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej oraz innego rodzaju przestępczości.

W dniu 8 kwietnia 2015 roku została także podpisana przez Prezydenta RP ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Serbii o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej oraz innego rodzaju przestępczości, podpisanej w Warszawie dnia 7 listopada 2001 r.

Przedmiotem Umowy jest przede wszystkim wymiana informacji, ale także współpraca naukowo-techniczna oraz wymiana doświadczeń. Wspólne działania i czynności policyjne, o których była mowa, podejmowane na wniosek w celu zapobiegania i wykrywania sprawców poważnych przestępstw wskazanych,, mają na celu „ułatwianie” podejmowania powyższych form współpracy oraz ich „uzupełnianie” w niezbędnym zakresie, służąc doskonaleniu współpracy. Podkreślenia wymaga fakt, że w przypadku uszczegółowienia form współpracy, konsekwentnie będą miały zastosowanie przepisy polskie, m.in. ustawa o Policji.