Dekret Bieruta: Sejm o małej reprywatyzacji

Przeczytaj także: Nieruchomości warszawskie po wyroku NSA. Kupcy reprywatyzacyjni pozbawieni przymiotu strony postępowania administracyjnego

Projekt wymaga, by sprzedaż roszczeń wymagała aktu notarialnego – dotychczas nie było takiego wymogu. Zapis taki ma wzmocnić pewność obrotu. Notariusze będą też mieli obowiązek poinformowania o takiej transakcji urzędników.

W przypadkach, gdy prawowici właściciele złożyli po wejściu w życie dekretu wnioski o zwrot, a później nie ubiegali się już o nieruchomość, postępowania byłyby umarzane, ale jedynie w sytuacji, gdy w ciągu sześciu miesięcy od wezwania wnioskodawcy oraz jego ewentualnych następców prawnych do udziału w postępowaniu nikt nie zgłosi swoich praw. Osoby, które zgłoszą się później, będą mogły ubiegać się o odszkodowanie, ale już nie prawa do obiektu. Postępowanie reprywatyzacyjne będzie mogło również umorzone, gdy osoba zgłaszająca roszczenie w ciągu trzech miesięcy nie udowodni prawa do nieruchomości lub nie wskaże swojego adresu.

Mała ustawa reprywatyzacyjna zakłada również zniesienie możliwości ustanowienia kuratora dla osoby, której miejsce pobytu jest nieznane i istnieje prawdopodobieństwo, że osoba ta nie żyje. Zgodnie z kodeksem cywilnym, osoba zaginiona w wieku poniżej 70 lat może być uznana za zmarłego po 10 latach, a od ukończenia 70. roku życia wystarcza upływ 5 lat. Zmiana ma uniemożliwić przejmowanie nieruchomości metodą „na kuratora”.

Ponadto zgodnie z projektem, Skarb Państwa oraz miasto stołeczne Warszawa będzie mieć prawo pierwokupu niektórych praw i roszczeń do nieruchomości, by realizować zadania w zakresie ochrony zdrowia, edukacji, kultury, rozwoju kultury fizycznej oraz zrównoważonego zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomości wykorzystywane na takie cele nie będą zwracane w naturze.