Zawarcie umowy - zaliczka

Przeczytaj także: Zawarcie umowy - zadatek

Zaliczkę daje się przed spełnieniem świadczenia przez drugą stronę umowy – a więc nie daje się jej „za coś”, ale jedynie „na poczet czegoś”. W razie dania „zaliczki” już po spełnieniu przez drugą stronę swojego świadczenia, ową „zaliczkę” należy poczytywać po prostu jako właściwą zapłatę. Zaliczka to zapłata przez Ciebie części Twojego świadczenia pieniężnego – jeszcze zanim Twój dłużnik wykona swoje zobowiązanie.

Jak już o tym była mowa wyżej, przepisy prawa nie regulują skutków prawnych dania zaliczki. W szczególności nie można utożsamiać dania zaliczki z wręczeniem zadatku, który to jest zupełnie odrębną instytucją prawną, rodzącą całkowicie odmienne skutki. Niestety – obie instytucje są ze sobą bardzo często mylone, dlatego też obiecuję jeden z moich następnych wpisów poświęcić omówieniu tego problemu.

Poza tym, że zalicza się ją na poczet przyszłego świadczenia pieniężnego, zaliczka… nie rodzi zupełnie innych skutków prawnych. Jeżeli zapłacisz zaliczkę na rzecz swojego kontrahenta, to później będziesz musiał uiścić do jego rąk tylko resztę kwoty wskazanej w umowie – jest to jedyna konsekwencja dania przez Ciebie zaliczki.

Czy samo użycie w umowie słowa „zaliczka” powoduje, że w istocie mamy z nią do czynienia? Nie zawsze - wg wskazań orzecznictwa nawet użycie słowa „zaliczka” tam, gdzie w rzeczywistości stronom chodzi o zadatek powoduje, że wręczenie określonej sumy pieniężnej przy zawarciu umowy należy uznać za ten ostatni. Prawidłowość jest więc dokładnie taka sama, jak w przypadku ustalania nazwy danej umowy.