Prawa konsumenta: zmiana przepisów okiem Lewiatana

Przeczytaj także: Ochrona praw konsumenta w Internecie po zmianie przepisów

Żaden z posłów nie wspomniał jednak, że projekt przewiduje również szereg zmian niewymuszonych przez dyrektywę unijną, które daleko wykraczają poza jej przepisy. Wiele z nich, m.in zmiana definicji konsumenta, obowiązek informowania o kraju pochodzenia towaru, wydłużenie okresu, w którym istnieje domniemanie, że wada rzeczy istniała w momencie wydania towaru czy wydłużenie okresu rękojmi - w ocenie Konfederacji Lewiatan - uderza w pewność i stabilność obrotu gospodarczego.

Konfederacja Lewiatan sugeruje oddzielenie regulacji wynikających z dyrektywy od tych, które zmian na tej podstawie nie wymagają. Wątpliwości budzi fakt czy niewymagane przez dyrektywę zmiany są uzasadnione. Dalszej dyskusji nie będzie zapewne sprzyjał pośpiech towarzyszący pracom nad przyjęciem nowej ustawy konsumenckiej w terminie wynikającym z przepisów. Nowa dyrektywa konsumencka zakłada, że jej zapisy będą obowiązywały w całej Unii Europejskiej od 13 czerwca 2014 roku bez względu na to czy państwa członkowskie zdążą do tego czasu przyjąć odpowiednie przepisy krajowe, czy też nie.
W związku z powyższym kluczowe jest teraz dokonanie rzetelnej implementacji prawa wspólnotowego. Dlatego Lewiatan konsekwentnie popiera swoje stanowisko w tej sprawie, w którym postuluje m.in. niezmienianie definicji konsumenta.

- Zmiany w prawach konsumentów są konieczne. Nie chcemy jednak, by konieczność implementacji przepisów unijnych stała się pretekstem do zaostrzania przepisów krajowych w zakresie nieobjętym omawianą dyrektywą – dodaje Magdalena Piech z dep. Prawnego Konfederacji Lewiatan.

Projekt ustawy o prawach konsumentów (druk 2076)
Stanowisko Konfederacji Lewiatan

I. Wstęp

Przedstawione poniżej uwagi mają na celu:

• przyczynienie się do prawidłowej implementacji dyrektywy (spójność terminologiczna).
• zapewnie realizacji celu, jaki przyświecał unijnemu prawodawcy podczas prac nad dyrektywą: rozwój rynku wewnętrznego, poprzez m.in. wykorzystanie potencjału umów zawieranych na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa.
• uniknięcie niewymuszonych dyrektywą zmian w przepisach, które nałożą na przedsiębiorców koszty i spowodują wątpliowści interpretacyjne.

II. Implementacja dyrektywy 2011/83

1. Zawężenie definicji umowy zawieranej na odległość, zgodnie z treścią dyrektywy. Art. 2 pkt 1

Zgodnie z projektem, umowa zawarta na odległość to umowa zawarta z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Proponowane brzmienie:
Umowa zawarta na odległość – umowa zawarta z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie; za umowę zawartą na odległość nie uznaje się umowy, której warunki konsument negocjuje w lokalu przedsiębiorstwa, jednakże samo zawarcie takiej umowy następuje na odległość (rec. 20 dyrektywy).