Dnia Mon, 17 Aug 2009 08:30:23 +0200, krys napisał(a) w
<news:h6ati6$5ud$2@atlantis.news.neostrada.pl>:

> I bez szkoły nie dałbyś rady? Mnie takie atrakcje zapewniali rodzice,
> dziadkowie, rodzina.

Widać wyrosłaś w rodzinie, która większą wagę przywiązywała do
kształtowania charakterów dzieci. Ja nie miałem tyle szczęścia, więc
dobrze, że ktoś moją rodzinę wyręczył.

> A nawet nauczyli, że za pracę należy się wynagrodzenie (niekoniecznie w gotówce).

A zupełnie bezinteresownej pracy Cię też nauczyli?

--
Quid leges sine moribus?

do góry

Henry(k) pisze:

> Ja swoim dzieciom bym nie współczuł takiej pracy. Ba... jakby się szkoła
> nie "postarała" to sam bym je wysłał na jakiś obóz przetrwania żeby
> je przeczołgali w błocie.

Śmieszne argumenty wyciągasz. Obóz przetrwania to też forma EDUKACJI i
pewnych umiejętności uczy - pierwsza pomoc, zdobycie pożywienia i
poradzenie sobie w trudnych warunkach. Można dyskutować co do tego czy
dziecku się to kiedyś przyda czy nie (ale przecież wojna i partyzantka
mogą stać się doświadczeniem każdego pokolenia przekonanego, że żyje w
czasach pokoju...).
Dzieci do pracy w przydomowym ogródku może zaciągnąć sam rodzic.

Natomiast do szkoły wysyła sie je po to, żeby się UCZYŁY a nie wyręczały
dyrekcję z obowiązku utrzymania terenu szkoły w należytym stanie albo
tym bardziej za darmo pracowały na działce jakiegoś znajomego dyrektora
placówki. W dodatku za darmo, co jest kompletnie demoralizujące.

do góry

krys pisze:>
>>> Od wychowywania są rodzice.
>>> Szkoła niech skupi się na nauczaniu.
>>>
>>>
>> szkola ma obowiazki zarowno dydaktyczne jak i wychowawcze, podobniez
>> nauczyciel
>
> I niestety mam okazję na żywo przekonać się, jak je wykonuje.
> Niech sie lepiej skoncentruje na nauczaniu, żeby potem nie było, że uczeń po
> 6 latach nauki czytać i pisać nie potrafi.
> A do roboty dzieciaki sama zagonię.

tak stanowi ustawa czy ci sie to podoba czy nie

--
mirror

do góry

Szerr pisze:

> Widać wyrosłaś w rodzinie, która większą wagę przywiązywała do
> kształtowania charakterów dzieci. Ja nie miałem tyle szczęścia, więc
> dobrze, że ktoś moją rodzinę wyręczył.

W rodzinie dziecko uczy się pracować także dla samego siebie. Ma ze
swojej pracy jakiś pożytek, w tym również finansowy (chociażby
kieszonkowe). Poza tym zwykle korzysta z efektów swojej pracy.


>> A nawet nauczyli, że za pracę należy się wynagrodzenie (niekoniecznie w gotówce).
>
> A zupełnie bezinteresownej pracy Cię też nauczyli?

Praca bezinteresowna to nie praca pod przymusem!

do góry

Atlantis pisze:
> I jeszcze jedno: jestem za tym, żeby szkoła uczyła wartości pracy.
> Jednak moim zdaniem musi się to odbywać na przykład poprzez promowanie
> różnego rodzaju wolontariatów itp. Uczestnictwo w tego typu
> przedsięwzięciu powinno być kwestią wyboru i spotkać się z jakąś formą
> nagrody (chociażby wzorowe zachowanie na świadectwie).
> Wtedy faktycznie dzieciak uczy się o WARTOŚCI pracy.
>

Są i kary w postaci pracy na rzecz społeczności.

--
mirror

do góry

I jeszcze jedno: jestem za tym, żeby szkoła uczyła wartości pracy.
Jednak moim zdaniem musi się to odbywać na przykład poprzez promowanie
różnego rodzaju wolontariatów itp. Uczestnictwo w tego typu
przedsięwzięciu powinno być kwestią wyboru i spotkać się z jakąś formą
nagrody (chociażby wzorowe zachowanie na świadectwie).
Wtedy faktycznie dzieciak uczy się o WARTOŚCI pracy.

Jeśli jest zaciągany pod przymusem, przy użyciu krzyku i groźby i musi
nie wiadomo po co grzebać się w błocie na korzyść nie wiadomo kogo (ale
z pewnością nie swoją własną) to już jest czysta demoralizacja
śmierdząca na kilometr zgniłą komuną.

do góry

Dnia Mon, 17 Aug 2009 10:24:10 +0200, Atlantis napisał(a) w
<news:h6b3sn$k8h$2@atlantis.news.neostrada.pl>:

> W rodzinie dziecko uczy się pracować także dla samego siebie. Ma ze
> swojej pracy jakiś pożytek, w tym również finansowy (chociażby
> kieszonkowe). Poza tym zwykle korzysta z efektów swojej pracy.

Ja swoje dzieci uczę inaczej. Uczę mianowicie, że pracując na rzecz
wspólnoty, w ogóle nie myślimy o tej pracy w kategoriach własnych pożytków
i korzystaniu z efektów. Robimy, bo trzeba.

> Praca bezinteresowna to nie praca pod przymusem!

Wychowując dziecko trzeba je najpierw do wielu rzeczy przymuszać, aby
weszły w krew. Dopiero dojrzały człowiek jest w stanie czerpać radość z
wykonywania nawet mniej przyjemnych obowiązków i świadczyć pracę w pełni
bezinteresowną.

--
Quid leges sine moribus?

do góry

Szerr wrote:
> Dnia Mon, 17 Aug 2009 07:09:49 +0200, Marek Dyjor napisał(a) w
> <news:h6aon1$omq$1@news.onet.pl>:
>
>> a czego pożytecznego nauczyły takie prace?
>
> Mnie przyzwyczaiły do obowiązków i wysiłku. Sadziłem las, kopałem
> ziemniaki...

no bosz jak poszedłeś do hufca pracy :)

do góry

Atlantis wrote:
> I jeszcze jedno: jestem za tym, żeby szkoła uczyła wartości pracy.
> Jednak moim zdaniem musi się to odbywać na przykład poprzez promowanie
> różnego rodzaju wolontariatów itp. Uczestnictwo w tego typu
> przedsięwzięciu powinno być kwestią wyboru i spotkać się z jakąś formą
> nagrody (chociażby wzorowe zachowanie na świadectwie).
> Wtedy faktycznie dzieciak uczy się o WARTOŚCI pracy.

Dla dobra społeczności.

>
> Jeśli jest zaciągany pod przymusem, przy użyciu krzyku i groźby i musi
> nie wiadomo po co grzebać się w błocie na korzyść nie wiadomo kogo
> (ale z pewnością nie swoją własną) to już jest czysta demoralizacja
> śmierdząca na kilometr zgniłą komuną.

Przymusz pracy uczy kombinowania.

do góry

gazebo pisze:

> Są i kary w postaci pracy na rzecz społeczności.

1) Nakładane przez powołaną do tego instytucję.
2) Kara z definicji jest skutkiem popełnionego czynu, formą
zadośćuczynienia społeczeństwu za uczynioną szkodę. Nie nakłada się jej
na grupę kilkudziesięciu dzieciaków od tak.

do góry