Witam..

Mam pytanie.
Jeśli ostatnia faktura została wystawiona przez PLUS GSM 30 sierpnia 99
roku, następnie PLUS w lutym 2000 sprzedał dług firmie windykacyjnej to czy
to jest tak że po trzech latach od wystawienia faktury sprawa się
przedawniła? czyli 30 sierpnia 2002 firma windykacujna nie mam już podstaw
do egzekucji długu?

Jak to jest dokładnie? Bardzo proszę o pomoc..


z góry dziękuję
Tomek

do góry

Użytkownik "Tom.." <a...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:ap6lro$1cg$1@news.tpi.pl...
> Jeśli ostatnia faktura została wystawiona przez PLUS GSM 30 sierpnia 99
> roku, następnie PLUS w lutym 2000 sprzedał dług firmie windykacyjnej to
czy
> to jest tak że po trzech latach od wystawienia faktury sprawa się
> przedawniła? czyli 30 sierpnia 2002 firma windykacujna nie mam już podstaw
> do egzekucji długu?

nie mam 100% pewnosci, ale plusowe faktury przedawniaja sie po 2 latach,
natomiast ery ktora "sprzedaje uslugi" po 3, moge sie mylic i jest odwrotnie
niezaleznie od tego przedawnienie ZDAJE SIE leci od dnia wymagalnosci
faktury (czyli termin platnosci)
i pod warunkiem ze nie napisalej jakiegos oswiadczenia "uznanie dlugu"
czyli: pisma w ktorym jasno przyznajesz sie ze taki a taki dlug na kwote xxx
za fakture nr... uznajesz i zobowiazujesz sie zaplacic, takim uznaniem jest
rowniez jakakolwiek wplata na poczet tej faktury


--

--
pozdrowka
bolo

do góry

czyli rozumiem że jeśli w międzyczasie wpłaciłem jakąś małą cześć tej
faktury na rzecz firmy windykującej to sprawa przedawnienia nie jest
aktualna?

czy ktoś wie jak to jest na 100%?

do góry

Użytkownik "bolo" <b...@i...pl> napisał w wiadomości
news:ap6uoh$dap$1@sunflower.man.poznan.pl...

> i pod warunkiem ze nie napisalej jakiegos oswiadczenia "uznanie dlugu"
> czyli: pisma w ktorym jasno przyznajesz sie ze taki a taki dlug na kwote
xxx
> za fakture nr... uznajesz i zobowiazujesz sie zaplacic, takim uznaniem
jest

uznanie długu może nastąpić dopiero po jego przedawnieniu - przedtem nie ma
czego uznawać bo jest zobowiązany do jego zapłacenia

> rowniez jakakolwiek wplata na poczet tej faktury

Nie jest

pozdr. Robert

do góry

> uznanie długu może nastąpić dopiero po jego przedawnieniu - przedtem nie
ma
> czego uznawać bo jest zobowiązany do jego zapłacenia
>
> > rowniez jakakolwiek wplata na poczet tej faktury
>
> Nie jest
>
> pozdr. Robert
>
>
Art. 123. § 1. Bieg przedawnienia przerywa się:

1) przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do
rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed
sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub
ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

2) przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie
przysługuje.

Art. 124. § 1. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo.



z powyższego wynika, że uznanie roszczenia może nastąpić po rozpoczęciu
biegu przedawnienia , ale przed jego upływem i od uznania roszczenia (czyli
w naszym kazusie o d dnia, kiedy zapłacono część faktury, o ile nastąpiło to
przed dniem 30.08.2002r. + X dni, w jakich faktura była płatna)
przedawnienie 3 letnie biegnie na nowo. 3 lata, bowiem jest to rosczenie z
działalności gospodarczej.

Jednkze może się zdarzyć, że po upływie terminu przedawanienia zobowiązany
zrzekł się korzystania z zarzutu przedawnienia (art. 117 par. 2 k.c.).
rzeczenie się przedawnienia (por. także teza 12 do art. 123) nie wymaga
żadnej formy, może nastąpić także per facta concludentia, jednakże musi być
w pełni świadome skutków. Zrzeczenie takie przed upływem terminu jest
nieważne. Dorozumiane zrzeczenie może wynikać z sytuacji, w której dłużnik
po upływie przedawnienia początkowo podnosi zarzut przedawnienia, a
następnie uznaje dług i oświadcza, że chce wykonać przedawnione zobowiązanie
(tak orz. SN z 25 kwietnia 1974 r., III CRN 80/74, OSNCP 3/75, poz. 49).
Przewidziana w art. 117 § 2 możliwość zrzeczenia się przez dłużnika
korzystania z przedawnienia jest jego uprawnieniem osobistym; jeżeli więc
dłużnik skorzystał z tego uprawnienia, to osoba trzecia, będąca stroną
pozwaną w procesie o uznanie za bezskuteczną w stosunku do niej czynności
prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli (art. 527 § 1), nie
może skutecznie kwestionować zrzeczenia się przez dłużnika korzystania z
przedawnienia (orz. SN z 26 marca 1971 r., III CRN 556/70, OSPiKA 1/72, poz.
7). W wyroku z 3 lipca 1997 r., I CKN 186/97 (nie publ.) Sąd Najwyższy
uznał, że zawarcie ugody, w której pozwany uznał przedawnione roszczenie,
oznacza zrzeczenie się zarzutu przedawnienia. Zrzeczenie się zarzutu
przedawnienia powoduje przekształcenie - z mocy prawa - zobowiązania
naturalnego z powrotem w zaskarżalne roszczenie. Takiego skutku
materialnoprawnego nie niweczy oświadczenie o cofnięciu uznania, gdyż
oświadczenie takie, jakkolwiek ma znaczenie procesowe, nie zmienia stanu
materialnoprawnego dotyczącego zasadności roszczeń (orz. SN z 6 listopada
1975 r., I PRN 32/75, OSPiKA 9/76, poz. 168).


pzdr

marek

do góry