który zna sie na sprawach internetowych

chodzi mi o treści jakie można a jakich nie możńa zamieścić na stronach
internetowych

do góry

----- Original Message -----
From: "drdee" <d...@w...pl>
To: <p...@n...pl>
Sent: Tuesday, January 28, 2003 11:52 AM
Subject: czy jest tu jakiś prawnik


: który zna sie na sprawach internetowych

Drogi kolego,
sieć aż się roi od takich stron,
Romek i Piotr udzielają się na grupie. A Ty z takim pytaniem?
a próbowałeś poszukać w archiwum, google,
odwiedzić www.vagla.pl www.prawnik.net.pl. www.kodeks.wirt.pl
www.e-prawnik.pl itd itd???

trochę więcej samodzielności :)

pozdrowienia

ja

ps. ale nie pisz tej swojej strony w Wordzie

--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.soc.prawo

do góry

mam stronę internetową o mieście i ma ona dużą oglądalność, jest to strona
nie oficjalna
czy zamieszczając na niej jakiś wierszyk troche obraźliwy dla władz miasta
moge mieć przez to nieprzyjemności
jak sie przed tym bronić
wydaje mi sie ze każdy moze mieć swoja stronkę i na niej dowolną treść

jak jest z tym w rzeczywistości

do góry

----- Original Message -----
From: "drdee" <d...@w...pl>
To: <p...@n...pl>

: jak jest z tym w rzeczywistości

a przed chwilą pytałeś o prawo internetowe a nie rzeczywiste :).

Rozdział XXVII
Przestępstwa przeciwko czci i nietykalności cielesnej
Art. 212. § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną
lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie
postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub
narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub
rodzaju działalności,
podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków
masowego komunikowania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
§ 3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec
nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny
cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia
prywatnego.
Art. 213. § 1. Nie ma przestępstwa określonego w art. 212 § 1, jeżeli zarzut
uczyniony niepublicznie jest prawdziwy.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa określonego w art. 212 § 1 lub 2, kto
publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut służący obronie społecznie
uzasadnionego interesu; jeżeli zarzut dotyczy życia prywatnego lub
rodzinnego, dowód prawdy może być przeprowadzony tylko wtedy, gdy zarzut ma
zapobiec niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia człowieka albo
demoralizacji małoletniego.
Art. 214. Brak przestępstwa wynikający z przyczyn określonych w art. 213 nie
wyłącza odpowiedzialności sprawcy za zniewagę ze względu na formę
podniesienia lub rozgłoszenia zarzutu.
Art. 215. Na wniosek pokrzywdzonego sąd orzeka podanie wyroku skazującego do
publicznej wiadomości.
Art. 216. § 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej
nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej
dotarła,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
§ 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
§ 3. Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo
jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub
zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.
§ 4. W razie skazania za przestępstwo określone w § 2 sąd może orzec
nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny
cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
§ 5. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Art. 217. § 1. Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego
nietykalność cielesną,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
§ 2. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się
pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem
nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.
§ 3. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.



--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.soc.prawo

do góry