W wiadomości news:ea1r3m$5am$1@news.onet.pl skuter
<s...@w...poczta.onet.pl> pisze:

> Czy ktos zetknął sie moze z tym w praktyce?
Mój kolega uczynił niegdyś to dla swojej wierzącej żony.
Ceremonię określił jako nieprzyjemną. Strona nie będąca członkiem KK bierze
w niej całkowicie bierny udział, żadne elementy liturgiczne nie są kierowane
do niej.
O ile pamiętam konieczne jest złożenie oświadczenia, że nie będzie się
sprzeciwiać posiadaniu dzieci, praktykowaniu na nich i przez nich elementów
obrządku katolickiego, ani ich wychowaniu religijnemu. W ten sposób de facto
z góry zrzeka się wpływu na sporą część wychowania własnych dzieci,
kształtowania ich światopoglądu pozostawiając je w wyłącznej gestii żony
(która jako wierna ma obowiązek wychowania dzieci w wierze, od chrztu
począwszy). Nie wiem na ile takie oświadczenie jest prawnie obowiązujące.
Tyle zapamiętałem, może coś jest nieścisłe, to było dawno.

--
Pozdrawiam
Jotte

do góry

dziekuje wszystkim za odpowiedzi

do góry

Brałem slub konkordatowy jako osoba niewierząca
3 lata temu. Uzyskanie zgody było formalnością Zrobił
to za nas proboszcz ale mozna tez samemu. Żadnych
nieprzyjemności. Zabawne było tylko "badanie przedślubne",
spisywanie protokołu i nauki przedślubne (mielismy w dniu
ślubu po 33 lata). Nie wiem jaka jest róznica między mszą
a nabożeństwem więc teraz juz nie wiem co było u mnie.
Do dzisiaj wydawało mi sie że msza (w każdym razie tak
wygladało) ale teraz juz nie jestem pewien. Proboszcz
nawet pozwolił mi odtworzyć wybrany przez nas na tę
okazję kawałek z płyty CD w czasie mszy/nabożeństwa.
Nieprzyjemny proboszcz zrobił sie tylko gdy zapytalismy
o mozliwość przystrojenia kościoła. Nie wiem dlaczego.




Użytkownik "skuter" <s...@w...poczta.onet.pl> napisał w wiadomości
news:ea2edq$54i$1@news.onet.pl...
> dziekuje wszystkim za odpowiedzi
>
>

do góry

Dnia Mon, 24 Jul 2006 08:59:01 +0200, skuter napisał(a):

> ...w kościele katolickim.
>
> Czy ktos zetknął sie moze z tym w praktyce?
> wiem, ze trzeba uzyskac zgode ordynariusza, ale ciekawy jestem czy w
> praktyce sa trudnosci z uzyskaniem takiej zgody, czy tez dostaje sie ja "od
> reki"?
>
> I czy sam obrzed wyglada tak samo jak przy zwyklym slubie?


2 tygodnie temu byłem na takim ślubie i w zasadzie nic z tego co piszą
przedmówcy się nie sprawdza :D Normalna msza, normlana przysięga, nic
szczególnego. Wcześniej była zgoda biskupa.



--
pozdrawiam,

do góry

...@...c napisał(a):
> Dnia Mon, 24 Jul 2006 08:59:01 +0200, skuter napisał(a):
>
>> ...w kościele katolickim.
>>
>> Czy ktos zetknął sie moze z tym w praktyce?
>> wiem, ze trzeba uzyskac zgode ordynariusza, ale ciekawy jestem czy w
>> praktyce sa trudnosci z uzyskaniem takiej zgody, czy tez dostaje sie ja "od
>> reki"?
>>
>> I czy sam obrzed wyglada tak samo jak przy zwyklym slubie?
>
>
> 2 tygodnie temu byłem na takim ślubie i w zasadzie nic z tego co piszą
> przedmówcy się nie sprawdza :D Normalna msza, normlana przysięga, nic
> szczególnego. Wcześniej była zgoda biskupa.

Jesteś pewien że normalna msza, czy tylko nabożeństwo do złudzenia
przypominające mszę?

p. m.

do góry

Użytkownik "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> napisał w wiadomości
news:ea2cnc$97n$1@news.dialog.net.pl...

> O ile pamiętam konieczne jest złożenie oświadczenia, że nie będzie się
> sprzeciwiać posiadaniu dzieci, praktykowaniu na nich i przez nich elementów
> obrządku katolickiego, ani ich wychowaniu religijnemu. W ten sposób de facto z
> góry zrzeka się wpływu na sporą część wychowania własnych dzieci,
> kształtowania ich światopoglądu pozostawiając je w wyłącznej gestii żony
> (która jako wierna ma obowiązek wychowania dzieci w wierze, od chrztu
> począwszy). Nie wiem na ile takie oświadczenie jest prawnie obowiązujące.

W kwestii formalnej, to brak sprzeciwu do wychowania w wierze wcale nie
przeszkadza podejmowaniu kroków mających na celu przedstawienie dziecku innych
możliwych światopoglądów. Dziecko ma możliwość późniejszego wyboru. Tak wiec nie
dramatyzował bym tak od razu z tym zrzekaniem się wpływu.

do góry

Użytkownik "Noodles" <n...@g...pl> napisał w wiadomości
news:ea2mti$5m3$1@inews.gazeta.pl...

> Nieprzyjemny proboszcz zrobił sie tylko gdy zapytalismy
> o mozliwość przystrojenia kościoła. Nie wiem dlaczego.

A czym go chciałeś przystroić? Bo może o to chodziło.

do góry

Użytkownik "mvoicem" <m...@g...com> napisał w wiadomości
news:ea560b$o38$1@atlantis.news.tpi.pl...

> Jesteś pewien że normalna msza, czy tylko nabożeństwo do złudzenia
> przypominające mszę?

No to proponuję dla porządku rzeczy ustalić, co kto rozumie pod pojęciem mszy
świętej. Moim zdaniem msza wiąże się z tzw. ofiarowaniem, czyli tym, co
poprzedza generalnie komunię świętą (nie jestem tu specem, więc nie pamiętam,
czy to się tak fachowo nazywa). jak nie ma owego ofiarowania, to jest to
nabożeństwo. Nie mam pomysłu, z jakiego to powodu nie można by było odprawić
mszy świętej z udziałem niewierzącego. Jedyny zakaz wynika z kar kościelnych,
ale zakładam, że nie o to tutaj chodzi.

do góry

W wiadomości news:ea65cd$scf$1@nemesis.news.tpi.pl Robert Tomasik
<r...@g...pl> pisze:

>> O ile pamiętam konieczne jest złożenie oświadczenia, że nie będzie się
>> sprzeciwiać posiadaniu dzieci, praktykowaniu na nich i przez nich
>> elementów obrządku katolickiego, ani ich wychowaniu religijnemu. W
>> ten sposób de facto z góry zrzeka się wpływu na sporą część
>> wychowania własnych dzieci, kształtowania ich światopoglądu
>> pozostawiając je w wyłącznej gestii żony (która jako wierna ma
>> obowiązek wychowania dzieci w wierze, od chrztu począwszy). Nie wiem
>> na ile takie oświadczenie jest prawnie obowiązujące.
> W kwestii formalnej, to brak sprzeciwu do wychowania w wierze wcale nie
> przeszkadza podejmowaniu kroków mających na celu przedstawienie dziecku
> innych możliwych światopoglądów. Dziecko ma możliwość późniejszego
> wyboru. Tak wiec nie dramatyzował bym tak od razu z tym zrzekaniem się
> wpływu.
Nie ma mowy o dramatyzowaniu. Przedstawiłem, co pamiętam z opowiadania
kolegi.
Niemniej jeśli to oświadczenie jest faktycznie praktykowane, to dochodzi do
zrzeczenia się pewnych praw do współdecydowania. A w tym konkretnym obrządku
to potomek chcący w przyszłości dokonać wyboru innego światopoglądu będzie
musiało chyba zacząć od aktu apostazji.

--
Pozdrawiam
Jotte

do góry

Użytkownik "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> napisał w wiadomości
news:ea7e01$4o3$1@news.dialog.net.pl...

> Nie ma mowy o dramatyzowaniu. Przedstawiłem, co pamiętam z opowiadania kolegi.
> Niemniej jeśli to oświadczenie jest faktycznie praktykowane, to dochodzi do
> zrzeczenia się pewnych praw do współdecydowania. A w tym konkretnym obrządku
> to potomek chcący w przyszłości dokonać wyboru innego światopoglądu będzie
> musiało chyba zacząć od aktu apostazji.

Ale przecież ów potomek żadnego oświadczenia nie składa. Uznawanie, ze wiążącym
dla niego jest oświadczenie jednego z rodziców, i to w dodatku złożone
przeważnie przed jego urodzeniem jest moim zdaniem przesadą.

do góry