"mvoicem" <m...@g...com> napisał

> Dzisiaj ktoś z czwórką dzieci jest traktowany jak ktoś kto jest za głupi
> żaby się zabezpieczyć.

Chyba zależy od środowiska.
Wśród moich bliższych czy dalszych znajomych ci, którzy mają więcej niż
dwójkę dzieci, to najczęściej ludzie przy dużej kasie, prowadzący prężne
firmy lub pracujący na wysokich stanowiskach. Nie uważam, że są głupi i nie
potrafili się zabezpieczyć. Wręcz przeciwnie - mają możliwość, to
korzystają z niej. W głębi duszy im zazdroszczę, bo sam chciałbym mieć dużą
rodzinę, ale mnie na to na razie nie stać.

K.

do góry

W dniu 2010-12-03 12:46, mvoicem pisze:
> (03.12.2010 11:39), Liwiusz wrote:
>> W dniu 2010-12-03 11:36, Maddy pisze:
>>
>>
>>> Ot, męska recepta na wszelkie problemy. A że ma się nijak do tego, czego
>>> chciałyby kobiety, żeby móc mieć więcej dzieci, to szczegół.
>>
>> Wystarczy chwilę pomyśleć, aby wiedzieć, że posiadania większej ilości
>> dzieci nie można pogodzić z pracą na etacie.
>>
>
> To zależy od jakiej liczby dzieci zaczyna się dla Ciebie "większa
> ilość". Ale z obserwacji wiem że trójka i czwórka dzieci bez problemu da
> się pogodzić z pracą na etacie - o ile pracodawca jest normalny.

Co to znaczy "normalny"?

Jak sobie wyobrażasz zajmowanie się trójką dzieci, jeśli rodziców nie ma
od 7 do 17 w domu? Zakładam, że dzieci są w wieku
przedszkolno-wczesnoszkolnym, bo wcześniej to już w ogóle nie ma szans.
Trzeba je rano oporządzić, odprowadzić, po południu przyprowadzić,
zrobić obiad, posprzątać w domu itp. itd.

Normalność pracodawcy nie ma tu nic do rzeczy. Zresztą praca nie jestod
tego, aby udawać, że się pracuje. Dlatego lepiej jest, jeśli jeden
rodzic poświęca się maksymalnie pracy przez te 10 godzin dziennie, a
drugi poświęca się maksymalnie rodzinie w tym czasie.

--
Liwiusz

do góry

W dniu 2010-12-03 12:46, mvoicem pisze:
> (03.12.2010 11:39), Liwiusz wrote:
>> W dniu 2010-12-03 11:36, Maddy pisze:
>>
>>
>>> Ot, męska recepta na wszelkie problemy. A że ma się nijak do tego, czego
>>> chciałyby kobiety, żeby móc mieć więcej dzieci, to szczegół.
>>
>> Wystarczy chwilę pomyśleć, aby wiedzieć, że posiadania większej ilości
>> dzieci nie można pogodzić z pracą na etacie.
>>
>
> To zależy od jakiej liczby dzieci zaczyna się dla Ciebie "większa
> ilość". Ale z obserwacji wiem że trójka i czwórka dzieci bez problemu da
> się pogodzić z pracą na etacie - o ile pracodawca jest normalny.

Co to znaczy "normalny"?

Jak sobie wyobrażasz zajmowanie się trójką dzieci, jeśli rodziców nie ma
od 7 do 17 w domu? Zakładam, że dzieci są w wieku
przedszkolno-wczesnoszkolnym, bo wcześniej to już w ogóle nie ma szans.
Trzeba je rano oporządzić, odprowadzić, po południu przyprowadzić,
zrobić obiad, posprzątać w domu itp. itd.

Normalność pracodawcy nie ma tu nic do rzeczy. Zresztą praca nie jest od
tego, aby udawać, że się pracuje. Dlatego lepiej jest, jeśli jeden
rodzic poświęca się maksymalnie pracy przez te 10 godzin dziennie, a
drugi poświęca się maksymalnie rodzinie w tym czasie.

--
Liwiusz

do góry

W dniu 2010-12-03 13:49, Wojciech Bancer pisze:
> On 2010-12-03, Liwiusz<l...@b...tego.poczta.onet.pl> wrote:
>
> [...]
>
>> Posiadanie trójki dzieci byłoby akceptowalne, gdyby kobieta nie musiała
>> pracować jeszcze na etacie. A byłoby tak, gdyby pracujący rodzice nie
>> musieli oddawać ponad połowy swoich dochodów państwu.
>
> To załóżmy, że Twój postulat jest spełniony i nie oddajemy połowy
> dochodów państwu. To z czego potem ta kobieta wychowująca w domu
> dzieci będzie się utrzymywać?

Potem, czyli kiedy?

--
Liwiusz

do góry

Użytkownik "mvoicem" <m...@g...com> napisał w wiadomości
news:4cf8e695$0$27044$65785112@news.neostrada.pl...

> To zależy od jakiej liczby dzieci zaczyna się dla Ciebie "większa
> ilość". Ale z obserwacji wiem że trójka i czwórka dzieci bez problemu da
> się pogodzić z pracą na etacie

Wiele się da, tylko jakim kosztem (pracy lub dzieci/domu)?

> o ile pracodawca jest normalny.

Co masz na myśli pisząc "normalny"?
Bo jeśli to taki, który przyklaskuje ochoczo na pracę na cały etat, który
to etat wynosi w rzeczywistości 5 godzin (bo wywiadówka, bo dentysta, bo
przedszkole się pali, bo dziecko rano miało sraczkę itp.) oraz nawet nie
mruknie na fafnaste zwolnienie chorobowe, to obawiam się, że takich
normalnych za wiele nie ma.

K.

do góry

W dniu 03.12.2010 12:46, mvoicem pisze:
> To zależy od jakiej liczby dzieci zaczyna się dla Ciebie "większa
> ilość". Ale z obserwacji wiem że trójka i czwórka dzieci bez problemu da
> się pogodzić z pracą na etacie - o ile pracodawca jest normalny.

Nie da się. Można odebrać dzieciom matkę i owszem, jeśli ona akurat
zarabia mocno sporo, zatrudnić matkę zastępczą.

--
Przemysław Adam Śmiejek

do góry

Użytkownik "krys" <k...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:4cf8df1e$0$27039$65785112@news.neostrada.pl...

> Hehe, ja tam w wypowiedziach Liwiusza widzę coś bardzo znajomego. Partia
> to
> już jest;-). To teraz głosuj.

Kiedyś głosowałem. Widać za słabo ;-)

K.

do góry

W dniu 03.12.2010 13:52, Liwiusz pisze:
> W dniu 2010-12-03 13:49, Wojciech Bancer pisze:
>> On 2010-12-03, Liwiusz<l...@b...tego.poczta.onet.pl> wrote:
>>
>> [...]
>>
>>> Posiadanie trójki dzieci byłoby akceptowalne, gdyby kobieta nie musiała
>>> pracować jeszcze na etacie. A byłoby tak, gdyby pracujący rodzice nie
>>> musieli oddawać ponad połowy swoich dochodów państwu.
>>
>> To załóżmy, że Twój postulat jest spełniony i nie oddajemy połowy
>> dochodów państwu. To z czego potem ta kobieta wychowująca w domu
>> dzieci będzie się utrzymywać?
>
> Potem, czyli kiedy?

Jak mąż kojfnie.

--
Przemysław Adam Śmiejek

do góry

"Wojciech Bancer" <p...@p...pl> napisał

> To załóżmy, że Twój postulat jest spełniony i nie oddajemy połowy
> dochodów państwu. To z czego potem ta kobieta wychowująca w domu
> dzieci będzie się utrzymywać?

Z ojca tychże dzieci.

K.

do góry

On 2010-12-03, Liwiusz <l...@b...tego.poczta.onet.pl> wrote:

[...]

>>> Posiadanie trójki dzieci byłoby akceptowalne, gdyby kobieta nie musiała
>>> pracować jeszcze na etacie. A byłoby tak, gdyby pracujący rodzice nie
>>> musieli oddawać ponad połowy swoich dochodów państwu.
>>
>> To załóżmy, że Twój postulat jest spełniony i nie oddajemy połowy
>> dochodów państwu. To z czego potem ta kobieta wychowująca w domu
>> dzieci będzie się utrzymywać?
>
> Potem, czyli kiedy?

W sytuacji kiedy zabraknie wsparcia materialnego od męża (bo się rozwiedzie,
bo zostanie wdową, bo osiągnie wiek w którym będzie nieatrakcyjna zawodowo
itp).

--
Wojciech Bańcer
p...@p...pl

do góry