Johnson napisał(a):

> Mylisz się. Postępowanie karne będzie co najwyżej o usiłowanie oszustwa
> i to nieudolne, ale nie za przestępstwo przeciwko dokumentom. Sam wydruk
> nie jest żadnym dokumentem.


A będzie?
I czy w ten sposób nie doszlibyśmy do wniosku, że osoba dochodząca
odszkodowania, której roszczenie zostaje oddalone, powinna odpowiadac za
usiłowanie oszustwa?



--
Koniec dyskusji nie oznacza, że przyznałem
Ci rację. ;-)

W adresie e-mail zamień wodę na tlen.

GG: 4494911 Tlen: stern75

do góry

MarcinS napisał(a):

> A będzie?
> I czy w ten sposób nie doszlibyśmy do wniosku, że osoba dochodząca
> odszkodowania, której roszczenie zostaje oddalone, powinna odpowiadac za
> usiłowanie oszustwa?
>

O ile posługuje się fałszywymi dowodami to tak.
Cytat z komentarza do kk:
Wprowadzenie w błąd przybierać może postać tzw. oszustwa procesowego,
które zachodzi wówczas, gdy na skutek fałszywych dowodów przedstawionych
przez sprawcę doszło do rozporządzenia mieniem na podstawie wyroku
sądowego zasądzającego roszczenie. Wprowadzenie sądu w błąd
nieprawdziwymi twierdzeniami zawartymi w pozwie, popartymi jednocześnie
fałszywymi dowodami, stanowi działanie oszukańcze przez to, że zamiarem
sprawcy jest skłonienie sądu do rozporządzenia cudzym mieniem, u podłoża
którego leży błędne wyobrażenie o rzeczywistości wywołane dowodami
przedstawionymi przez sprawcę (zob. wyrok SN z 13 czerwca 1933 r., Zbiór
Orzeczeń SN. Orzeczenia Izby Karnej 1933, z. 162, poz. 33 oraz I.
Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks..., s. 621).
Inna sprawa to możliwość udowodnienia tego.


--
@ Johnson

--- za treść postu nie odpowiadam
"Większość naszych błędów jest bardziej wybaczalna niż środki,
którymi staramy się je ukryć."

do góry

Johnson napisał(a):

> Wprowadzenie w błąd przybierać może postać tzw. oszustwa procesowego,
> które zachodzi wówczas, gdy na skutek fałszywych dowodów przedstawionych
> przez sprawcę doszło do rozporządzenia mieniem na podstawie wyroku
> sądowego zasądzającego roszczenie. Wprowadzenie sądu w błąd
> nieprawdziwymi twierdzeniami zawartymi w pozwie, popartymi jednocześnie
> fałszywymi dowodami, stanowi działanie oszukańcze przez to, że zamiarem
> sprawcy jest skłonienie sądu do rozporządzenia cudzym mieniem, u podłoża
> którego leży błędne wyobrażenie o rzeczywistości wywołane dowodami
> przedstawionymi przez sprawcę (zob. wyrok SN z 13 czerwca 1933 r., Zbiór
> Orzeczeń SN. Orzeczenia Izby Karnej 1933, z. 162, poz. 33 oraz I.
> Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks..., s. 621).
> Inna sprawa to możliwość udowodnienia tego.

dzięki za wyjaśnienie

--
Koniec dyskusji nie oznacza, że przyznałem
Ci rację. ;-)

W adresie e-mail zamień wodę na tlen.

GG: 4494911 Tlen: stern75

do góry