Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy

Druk nr 1116

Warszawa, 13 grudnia 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja




Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Adama Szejnfelda.


(-) Elżbieta Achinger; (-) Tadeusz Arkit; (-) Urszula Augustyn; (-) Joanna
Bobowska; (-) Jerzy Borowczak; (-) Krzysztof Brejza; (-) Beata Bublewicz;
(-) Janusz Cichoń; (-) Czesław Czechyra; (-) Andrzej Czerwiński; (-) Jerzy
Fedorowicz; (-) Arkady Fiedler; (-) Krzysztof Gadowski; (-) Lidia Gądek;
(-) Artur Gierada; (-) Rafał Grupiński; (-) Marek Hok; (-) Bożena
Kamińska; (-) Małgorzata Kidawa-Błońska; (-) Krystyna Kłosin; (-) Brygida
Kolenda-Łabuś;
(-) Agnieszka
Kołacz-Leszczyńska;
(-) Domicela
Kopaczewska; (-) Jerzy Kozdroń; (-) Ligia Krajewska; (-) Tomasz Kulesza;
(-) Józef Lassota; (-) Tomasz Lenz; (-) Arkadiusz Litwiński; (-) Zofia
Ławrynowicz; (-) Beata Małecka-Libera; (-) Antoni Mężydło; (-) Izabela
Katarzyna Mrzygłocka; (-) Anna Nemś; (-) Tomasz Piotr Nowak;
(-) Mirosława Nykiel; (-) Marzena Okła-Drewnowicz; (-) Janina Okrągły;
(-) Paweł Papke; (-) Marek Plura; (-) Agnieszka Pomaska; (-) Krystyna
Poślednia; (-) Wojciech Saługa; (-) Krystyna Sibińska; (-) Lidia Staroń;
(-) Miron Sycz; (-) Michał Szczerba; (-) Adam Szejnfeld; (-) Iwona
ledzińska-Katarasińska;
(-) Marcin
więcicki;
(-) Cezary
Tomczyk;
(-) Aleksandra Trybuś; (-) Piotr Van der Coghen; (-) Robert Wardzała;
(-) Monika Wielichowska; (-) Radosław Witkowski; (-) Marek Wojtkowski;
(-) Ewa Wolak; (-) Wojciech Ziemniak; (-) Stanisław mijan.


projekt


USTAWA
z dnia................2012 r.

o zmianie ustawy - Kodeks pracy


Art. 1.

W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94,
z pó n. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 128:
a) § 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. Do celów rozliczania czasu pracy pracownika przez tydzień - należy rozumieć 7
kolejnych dni kalendarzowych, poczynając od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego.”

2) w art. 129:

a) w § 1 po wyrazach „z zastrzeżeniem § 2” dodaje się wyrazy „i 3”.

b) dodaje się § 3 i 4 w brzmieniu:


1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr
113, poz. 717, z 1999 r. Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120,
poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr
123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196,
poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608 i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr
96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10, poz. 71, Nr 68, poz. 610,
Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587 i Nr
221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz.
1672, z 2008 r. Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz.
33, Nr 116, poz. 740, Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241, Nr 219, poz. 1704 i
Nr 58, poz. 485, z 2010 r. Nr 105, poz. 655, Nr 135, poz. 912, Nr 182, poz. 1228, Nr 224, poz. 1459, Nr 249,
poz. 1665 i Nr 254, poz. 1700 oraz z 2011 r. Nr 36, poz. 181, Nr 63, poz. 322, Nr 80, poz. 432, Nr 144, poz. 855,
Nr 149, poz. 887, Nr 232, poz. 1378, z 2012 r. poz. 908, 1110.

1
„§ 3. Jeżeli jest to uzasadnione przyczynami obiektywnymi lub technologicznymi lub
dotyczącymi organizacji czasu pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej
jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących bezpieczeństwa
i zdrowia pracowników. Przedłużenie okresu rozliczeniowego czasu pracy wprowadza się
w układzie zbiorowym pracy, w porozumieniu z zakładową organizacją związkową lub
regulaminie pracy uzgodnionym z tą organizacją, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa
zakładowa organizacja związkowa – w porozumieniu z przedstawicielami pracowników
wyłonionymi w trybie przyjętym u tego pracodawcy.
§ 4. Jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi zakładowymi
organizacjami związkowymi, pracodawca uzgadnia treść porozumienia z organizacjami
związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 24125a ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. -
Kodeks pracy.”

3) w rozdziale III „Okresy odpoczynku” dodaje się art. 1311 w brzmieniu:

„Art. 1311. Do celów rozliczania okresów odpoczynku pracownika przez dobę - należy
rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę
zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.”

4) w art. 139:
a) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. System przerywanego czasu pracy wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub
w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa
zakładowa organizacja związkowa – w porozumieniu z przedstawicielami pracowników
wyłonionymi w trybie przyjętym u tego pracodawcy, z zastrzeżeniem § 4.”
b) dodaje się § 5 w brzmieniu:
„§ 5. Jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia, o którym mowa w § 3, ze
wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, pracodawca uzgadnia treść
porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 24125a
ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.”

5) Art. 141 § 1 otrzymuje brzmienie:


2
„§ 1. Pracodawca może wprowadzić jedną przerwę w pracy niewliczaną do czasu pracy,
w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut, przeznaczoną na spożycie posiłku lub załatwienie
spraw osobistych, chyba że wyrazi on zgodę na dłuższą przerwę na pisemny wniosek
pracownika.”

6) Art. 1511 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje
dodatek w wysokości:
1) 80% wynagrodzenia – za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających:
a) w nocy,
b) w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go
rozkładem czasu pracy,
c) w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub
w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,
2) 30% wynagrodzenia – za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym
innym dniu niż określony w pkt 1.”

7) Art. 1513 otrzymuje brzmienie:

„Art. 1513. § 1. Pracownikowi, który ze względu na okoliczności przewidziane w art. 151 § 1
wykonywał pracę w dniu wolnym od pracy wynikającym z rozkładu czasu pracy
w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, przysługuje w zamian inny dzień wolny od
pracy udzielony pracownikowi do końca okresu rozliczeniowego, w terminie z nim
uzgodnionym.
§ 2. W razie braku możliwości udzielenia w terminie wskazanym w § 1 dnia wolnego od
pracy w zamian za pracę w dniu wolnym od pracy, pracodawca może udzielić dnia wolnego
od pracy w następnym okresie rozliczeniowym.
§ 3. W razie braku możliwości udzielenia w terminach wskazanych w § 1 lub 2 dnia wolnego
od pracy w zamian za pracę w dniu wolnym od pracy, w przypadku przekroczenia
przeciętnej, tygodniowej normy czasu pracy, pracownikowi przysługuje dodatek do
wynagrodzenia w wysokości określonej w art. 1511 § 1 pkt 1.
Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

3

UZASADNIENIE


Największym dobrem dla każdego człowieka jest praca. Aby mogła być jednak
w sposób możliwie nieograniczony dostępna, należy dbać nie tylko o utrzymanie istniejących
miejsc pracy, ale również stymulować powstawanie nowych. By osiągnąć ten cel konieczne
jest stosowanie całego katalogu instrumentów, ale wśród nich niewątpliwie zasadniczą rolę
odgrywają przepisy prawa pracy. One bowiem odpowiadają za to, czy system prawa nadąża
za praktyką i potrzebami cywilizacyjnie zmieniających się społeczeństw i gospodarek, czy też
nie. Niestety, już na wstępie uzasadnienia do niniejszej ustawy należy stwierdzić, iż polskie
przepisy prawa pracy pozostają w tyle za procesem cywilizacyjnych zmian, których głównym
zapotrzebowaniem jest – elastyczność.
Polska jest obecnie w bardzo ważnym momencie swojego rozwoju, w którym albo
uzyskamy zasadniczą przewagę konkurencyjną na rynku globalnym, albo staniemy się,
owszem rozwijającym się, lecz niebędącym w awangardzie i niemającym szans na skokowe
odbicie od peletonu, tylko jednym z wielu krajów Europy.
W końcu 2008 roku ujawniły się na polskim rynku pracy negatywne skutki
światowego kryzysu gospodarczego, które obecnie wracają do nas drugą falą związaną
z kryzysem w Europie Zachodniej i recesją gospodarczą. Widoczne to jest głównie na
południu Europy, a szczególnie w krajach strefy euro. Są one jednak coraz bardziej
odczuwalne także i przez polskich przedsiębiorców, a w sposób dotkliwy przede wszystkim
dotyczą pracobiorców i osób nie mających zatrudnienia. Negatywnie bowiem wpływają na
rynek pracy generując zjawisko wzrostu bezrobocia, a wraz z nim wszystkich negatywnych
skutków tego szkodliwego zjawiska.
W zawiązku ze wspomnianą sytuacją na rynkach zagranicznych firmy w Polsce mają
poważne problemy z utrzymaniem swej dotychczasowej pozycji konkurencyjnej, a poprzez to
także i ekonomicznej, głównie wskutek zmniejszenia eksportu, ale także i popytu
wewnętrznego. Powoduje to spadek produkcji przemysłowej, a także ograniczenie inwestycji
krajowych. Wszystko to przekłada się w sposób bezpośrednio negatywny na rynek pracy.
Mimo stosunkowo dobrze radzącej sobie do tej pory polskiej gospodarki, wska niki
makroekonomiczne są niezadowalające. Według stanu na czerwiec 2012 r.: PKB wynosił
2,4% wobec oczekiwanego 2,9% i zanotowanego w I kwartale wzrostu o 3,5%; prognozy

4