Zadaniowy czas pracy

Przeczytaj także: Zadaniowy czas pracy także bez porozumienia?

Stosowanie zadaniowego czasu pracy

Zgodnie z art. 140 K. p. „w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy może być stosowany system zadaniowego czasu pracy”. Muszą zatem wystąpić przesłanki określone w powyższym przepisie, aby możliwe było zastosowanie tego systemu, przy czym nie jest wymagane wypełnienie wszystkich trzech warunków jednocześnie (można spełniać tylko jeden i to umożliwia już wprowadzenie zadaniowego czasu pracy). Bezpodstawne jest określenie przez strony czasu pracy jako zadaniowego, jeśli nie jest ono uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją (np. w przypadku pracowników biurowych, których można kontrolować i prowadzić ich ewidencję czasu pracy). O wprowadzeniu zadaniowego czasu pracy decyduje pracodawca, nie może on jednak zastosować go dla wszystkich pracowników w zakładzie pracy, gdyż ktoś musi przebywać na jego terenie w godzinach pracy.

Zadaniowy czas pracy jest zazwyczaj stosowany w następujących warunkach:

• trudność lub brak możliwości prowadzenia ewidencji i kontroli wykorzystania czasu pracy przez pracownika (gdy praca świadczona jest przez podwładnego np. w domu lub w terenie m.in. przedstawiciel handlowy),
• możliwość realizacji zadań o dowolnej porze (bez konieczności określania dokładnych godzin rozpoczynania i kończenia pracy), niekiedy uzależnione jest to od indywidualnego zaangażowania się pracownika (np. twórcy – malarze, kompozytorzy, pisarze itp.),
• zmienne zapotrzebowanie na pracę (np. gdy jej wykonywanie jest uzależnione od warunków zewnętrznych np. atmosferycznych) lub możliwość świadczenia pracy bez powiązania z normalnym czasem pracy zakładu (np. programista komputerowy).

Pracownik samodzielnie podejmuje decyzję o tym, kiedy pracuje, a kiedy ma czas wolny. Pracodawca określa z zatrudnionym jedynie zakres zadań do wykonania.

Wymiar zadań

Art. 140 K. p. wskazuje w dalszej części, że „pracodawca, po porozumieniu z pracownikiem, ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm określonych w art. 129” (8 godzin na dobę i 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy). Chodzi zatem o to, aby osoby pracujące w tym systemie były w stanie wykonać wyznaczone im zadania w ramach norm czasu pracy podanych w poprzednim zdaniu. Pracownicy tacy powinni mieć również zapewniony nieprzerwany odpoczynek (11 godzin w każdej dobie, co najmniej 35 godzin w każdym tygodniu). Wobec nich powinny być również zachowane przepisy o pracy w niedziele i święta (art. 151⁹ – 151¹² K. p.).

Wymiar zadań i czas niezbędny do ich wypełnienia powinien być określony przez pracodawcę po porozumieniu z pracownikiem. Nie ma jednak ustalonej formy, w jakiej powinno ono wystąpić. Jednakże ze względów dowodowych wskazane jest zachowanie formy pisemnej (np. punkt w umowie o pracę, aneks do umowy, punkt w regulaminie pracy, zakres zadań dla danego stanowiska lub osobny dokument).

Zadania powinny być ustalone wcześniej, a nie każdego dnia przed rozpoczęciem pracy oraz w taki sposób, aby pracownik był w stanie je wypełnić w trakcie obowiązującego go czasu pracy. Osoba ta sama zadecyduje o godzinach wykonywania powierzonych zadań.