Służby mundurowe: mniejsze wynagrodzenie na zwolnieniu lekarskim

Przeczytaj także: Zmiany w programie MdM i inne zmiany w prawie w lipcu 2015

Funkcjonariusze służb mundurowych będą otrzymywać zmniejszone uposażenie zasadnicze w przypadku przebywania na zwolnieniu lekarskim.

W dniu 14 marca 2014 r. Prezydent RP Bronisław Komorowski podpisał ustawę z 24 lutego 2014 roku o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Straży Granicznej, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o Biurze Ochrony Rządu, ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, ustawy o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego, ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw.

Nowelizacja ta ma na celu wprowadzenie nowych reguł ustalania wysokości uposażenia należnego w okresie choroby funkcjonariuszy tzw. służb mundurowych (Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, żołnierzy zawodowych, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego oraz Służby Więziennej). Za czas przebywania na zwolnieniu lekarskim osoby te będą otrzymywać co do zasady 80 % uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.

Wobec powyższych zmian, także odpowiedniemu zmniejszeniu ulegnie nagroda roczna, natomiast zmniejszenie uposażenia nie będzie uwzględniane przy obliczaniu podstawy wymiaru uprawnień emerytalnych i rentowych. Nowelizacja przewiduje bowiem wypłatę nagród rocznych, które będą stanowiły 1/12 uposażenia otrzymanego w roku, za który nagroda przysługuje. W razie skorzystania ze zwolnienia lekarskiego wysokość nagrody ulegnie zatem obniżeniu. Nowelizacja wskazuje także zasady przyznawania i obliczania nagród rocznych.

Ustawa określa także podstawy przebywania funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich i okoliczności, w których pomimo pozostawania na zwolnieniu, funkcjonariusz otrzymywać będzie całe uposażenie oraz wskazuje, jakie rodzaje dokumentów będą honorowane odpowiednio dla przyczyny zwolnienia.

Nowelizacja wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 30 dni od jej ogłoszenia.

Kolejna zmiana w KPK

W dniu 17 marca 2014 roku Prezydent RP podpisał także kolejną nowelizację z dnia 24 stycznia 2014 r. ustawy Kodeks postępowania karnego.

Zmiana w KPK ma na celu poszerzenie kręgu podmiotów uprawnionych do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia oraz postanowienia o umorzeniu dochodzenia, w sytuacji gdy zawiadomienie o przestępstwie zostało złożone przez ten podmiot. Obecnie takie uprawnienie przysługuje jedynie inspektorowi pracy, który złożył zawiadomienie o przestępstwie, zmieniona ustawa przyznaje takie uprawnienia również Najwyższej Izbie Kontroli. Ponadto, nowelizacja wskazuje, że zażalenie na wyżej wymienione postanowienia, NIK oraz inspektor pracy mogą wnieść w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia z uzasadnieniem.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Zmiana w ustawie o izbach rolniczych

W dniu 25 marca 2014 roku Prezydent RP Bronisław Komorowski podpisał również ustawę z dnia 21 lutego 2014 roku o zmianie ustawy o izbach rolniczych oraz niektórych innych ustaw.

Nowelizacja przedłuża na rok 2014 możliwość dofinansowanie z budżetu państwa w formie dotacji celowej kosztów ponoszonych przez Krajową Radę Izb Rolniczych związanych z uczestnictwem izb rolniczych, związków zawodowych rolników indywidualnych oraz społeczno-zawodowych organizacji rolników w ponadnarodowych organizacjach rolniczych reprezentujących interesy zawodowe rolników indywidualnych wobec instytucji Unii Europejskiej.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Kolejna zmiana w KPC

W dniu 26 marca 2014 roku Prezydent RP Bronisław Komorowski podpisał ustawę z dnia 7 lutego 2014 roku o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego.

Nowelizacja ma na celu dostosowanie przepisów procedury cywilnej do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2012 r. (sygn. akt SK 20/11), stwierdzającego niezgodność z Konstytucją art. 3941 § 1 pkt. 2 PKC w brzmieniu obowiązującym do dnia 2 maja 2012 r.

Zakwestionowany artykuł stanowił, że zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji, jednak nie dawał możliwości poddania weryfikacji orzeczenia w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej przyznanej stronie (uczestnikowi) postępowania z urzędu, gdyż koszty tego rodzaju nie należą do kosztów procesu w rozumieniu przytoczonej normy prawnej. Wobec powyższego zdarzało się, że sądy drugiej instancji odmawiały zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej bądź przyznawały je w kwocie niższej niż żądana przez pełnomocnika, a postanowienia takie stawały się prawomocne z chwilą wydania, podczas, gdy analogiczne orzeczenia zapadłe przed sądem pierwszej instancji mogły zostać zaskarżone w trybie art. 394 § 1 pkt. 9 KPC, przy czym ten ostatni przepis znajdował tu zastosowanie wyłącznie za sprawą rozszerzającej wykładni dokonanej przez Sąd Najwyższy.

Trybunał Konstytucyjny wskazał, że brak jest podstaw dla przyjęcia, iż pomoc prawna świadczona z urzędu ma charakter nieodpłatny. Należny pełnomocnikowi zwrot kosztów powinien być postrzegany jako prawo majątkowe, które podlega konstytucyjnej ochronie. Po stronie profesjonalnego pełnomocnika (adwokata, radcy prawnego) występuje prawnie legitymowany interes w dochodzeniu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, nie wyłączając zaskarżania rozstrzygnięć wydanych w tym zakresie.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.